Πριν συνεχίσουμε παρακάτω, είναι σημαντικό να καταλάβουμε μερικούς βασικούς νόμους της φυσικής. Όταν κάτι είναι νόμος της επιστήμης, σημαίνει ότι είναι μια αμετάβλητη αρχή της φύσης. Είναι ένα επιστημονικά παρατηρήσιμο φαινόμενο που έχει υποβληθεί σε εκτεταμένες μετρήσεις και πειράματα και έχει επανειλημμένα αποδειχτεί αμετάβλητο σε ολόκληρο το γνωστό σύμπαν (π.χ. ο νόμος της βαρύτητας και οι νόμοι της κίνησης).

Ένας από τους νόμους της φυσικής ονομάζεται Δεύτερος Θερμοδυναμικός Νόμος. Ο Φυσικός Λόρδος Κέλβιν, ο άνθρωπος που πρώτος έδωσε τον ορισμό σ’ αυτόν τον νόμο, τον διατύπωσε με τους εξής τεχνικούς όρους: “Δεν υπάρχει φυσική διαδικασία που να έχει σαν μοναδικό αποτέλεσμα την παραγωγή εξωτερικού έργου από την ψύξη μιας πηγής θερμότητας.”

Με πιο κατανοητούς όρους, αυτός ο νόμος παρατηρεί το γεγονός ότι η χρησιμοποιήσιμη ενέργεια στο σύμπαν ελαττώνεται. Τελικά, δε θα υπάρχει άλλη διαθέσιμη ενέργεια. Από αυτό το γεγονός εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η πιο πιθανή κατάσταση οποιουδήποτε φυσικού συστήματος είναι η αταξία. Όλα τα φυσικά συστήματα εκφυλίζονται όταν δεν υπόκεινται σε εξωτερικές επιδράσεις.¹

¹ Λόρδος Κέλβιν, όπως αναφέρεται στο βιβλίο Smith and J.N. Cooper, Elements of Physics, 8th edition, New York, New York: McGraw-Hill Publishing (1972), p. 241.^{ 7

Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος σημαίνει ότι τα πάντα υποβαθμίζονται και δεν γίνονται πιο περίπλοκα όπως απαιτείται για να συμβεί η εξέλιξη.

Ο διάσημος επιστήμονας, συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, και υποστηρικτής της εξέλιξης Ισαάκ Ασίμοβ το εξέφρασε ως εξής:

Ένας άλλος τρόπος για να εκφράσουμε το δεύτερο νόμο είναι, “Το σύμπαν τείνει συνεχώς προς μια κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας.” Με αυτή τη θεώρηση μπορούμε να δούμε το δεύτερο νόμο παντού γύρω μας. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να τακτοποιήσουμε ένα δωμάτιο, όμως αν το αφήσουμε στην τύχη του ξαναγίνεται χάλια πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα. Ακόμα κι αν δεν μπούμε μέσα του ποτέ, πιάνει σκόνη και μούχλα. Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσουμε τα σπίτια μας, τα μηχανήματά μας, και τα ίδια μας τα σώματα σε τέλεια λειτουργία. Πόσο εύκολο είναι να τα αφήσουμε να φθαρούν. Στην πραγματικότητα,

δε χρειάζεται να κάνουμε απολύτως τίποτα, και όλα επιδεινώνονται, καταρρέουν, χαλάνε, φθείρονται, από μόνα τους—και αυτό είναι το νόημα του δεύτερου νόμου.¹

Όμως το επίκεντρο της εξελικτικής θεωρίας είναι ότι τα πράγματα βελτιώνονται στην πολυπλοκότητά τους, οι απλές μορφές ζωής γεννούν πιο περίπλοκες, η αταξία γεννά την τάξη.

¹ Isaac Asimov, “In the Game of Energy and Thermodynamics You Can’t Even Break { Even,” Smithsonian Institution Journal (June 1970), p. 6

Αυτό αψηφά το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Γι' αυτό το σημείο και μόνο η θεωρία της εξέλιξης θα έπρεπε να απορριφθεί.

Οι εξελικτικοί ανταπαντούν σ' αυτό το επιχείρημα με τον ισχυρισμό ότι μια πηγή ενέργειας μπορεί να αντιστρέψει το δεύτερο νόμο, π.χ. μια εξωτερική ενεργειακή δύναμη, όπως μια οικονόμος μπορεί να τακτοποιήσει ένα ακατάστατο δωμάτιο. Παρουσιάζουν τον ήλιο σαν την εξωτερική πηγή ενέργειας, και λένε ότι κατά τη διάρκεια των δισεκατομμυρίων ετών η ενέργεια του ήλιου θα ήταν όπως η πολυάσχολη οικονόμος. Η απλή παρατήρηση, εντούτοις, θα έδειχνε ότι η ενέργεια του ηλίου από μόνη της δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει ζωή από κάτι χωρίς ζωή, ή την πολυπλοκότητα από την απλότητα.

Εξετάστε τον ήλιο που πέφτει πάνω σε δύο βλασταράκια: το ένα είναι ζωντανό, το άλλο είναι νεκρό. Όταν ίσες ποσότητες ύδατος και θρεπτικών ουσιών προστίθενται και στα δύο, το ζωντανό φυτό ευδοκιμεί ενώ το νεκρό αποσυντίθεται. Η ενέργεια από τον ήλιο δεν είναι αρκετή για να δημιουργήσει τη ζωή. Και όσο για το νεκρό φυτό, σαπίζει και αποσυντίθεται σύμφωνα με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.

Ένας άλλος επιστημονικός νόμος που παραμερίζεται από τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης είναι ο νόμος της διατήρησης της στροφορμής. Αυτός ο νόμος δηλώνει ότι εάν ένα αντικείμενο περιστρέφεται και τμήμα από αυτό το αντικείμενο αποκολληθεί και εκσφενδονιστεί μακριά, το τμήμα που εκσφενδονίστηκε μακριά θα περιστρέφεται προς την ίδια κατεύθυνση με το αντικείμενο από το οποίο αποκολλήθηκε.

Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η θεωρία της μεγάλης έκρηξης υποστηρίζει ότι μια πολύ μικρή, πολύ πυκνή σφαίρα στο διάστημα περιστρεφόταν πολύ γρήγορα όταν εξερράγη και εκσφενδόνισε όλους τους πλανήτες, τα αστέρια, και τα άλλα αστρικά σώματα που συγκροτούν το σύμπαν.

Ο νόμος της διατήρησης της στροφορμής διαψεύδει τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης.