The Family [ Home ]















Reader's Corner: Main Page

Κεφάλαιο 15: Εξαπατώντας με τις Πιθανότητες

Το συμπέρασμα με βάση τη θεωρία των πιθανοτήτων ότι η ζωή δε θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί μέσα από φυσικές διαδικασίες αλλά θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί από κάποιον γίνεται παραδεκτό μερικές φορές από τους εξελικτικούς σαν ένα δυνατό επιχείρημα. Η πιθανότητα του τυχαίου σχηματισμού ενός υποθετικά λειτουργικού ‘απλού’ κυττάρου, με δεδομένα όλα τα συστατικά του, γίνεται αποδεκτό3 ότι είναι μικρότερη από 1 προς 1057800 Αυτό είναι μια πιθανότητα προς έναν αριθμό με 57.800 μηδενικά. Θα χρειάζονταν 11 πλήρεις σελίδες περιοδικού για να τυπώσεις αυτόν τον αριθμό. Για να το καταλάβουμε αυτό συγκριτικά, υπάρχουν 1080 (ένας αριθμός με 80 μηδενικά) ηλεκτρόνια στο σύμπαν. Ακόμη κι αν κάθε ηλεκτρόνιο στο δικό μας σύμπαν ήταν ένα άλλο σύμπαν με ίδιο μέγεθος με το δικό μας, η ποσότητά τους θα ανερχόταν σε 10160 ηλεκτρόνια.

Αυτοί οι αριθμοί υπερβαίνουν την ικανότητά μας να κατανοήσουμε το μέγεθός τους. Ο Φρεντ Χόιλ, Βρετανός μαθηματικός και αστρονόμος, έχει χρησιμοποιήσει αναλογίες για να προσπαθήσει να αποδώσει την απεραντοσύνη του προβλήματος. Για παράδειγμα, ο Χόιλ είπε ότι η πιθανότητα σχηματισμού μόνο μιας από τις πολλές πρωτεΐνες από τις οποίες εξαρτάται η ζωή είναι συγκρίσιμη με αυτή του ηλιακού συστήματος γεμάτου με τυφλούς που παίζουν κύβους Ρούμπικ και όλοι καταλήγουν στη λύση ταυτοχρόνως1

1 Αποσπάσματα από το Creation Ex Nihilo 17(2):14–15, Μάρτιος–Μάιος 1995

2 Ο Δρ. Ντόναλντ Τζέιμς Μπάτεν είναι ένας γεωπόνος δημιουργιστής από την Αυστραλία. Απέκτησε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Σίντεϊ, από το Τμήμα Γεωπονίας & Φυτοκομικής. Η ειδικότητά του είναι φυσιολογία φυτών. Εργάστηκε σε εγκαταστάσεις έρευνας της Πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας για 18 χρόνια πριν γίνει ιδιωτικός σύμβουλος φυτοκομίας ενώ ταυτόχρονα συνεργαζόταν με το Ίδρυμα Δημιουργιστών στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας.

3 D.A. Bradbury, ‘Reply to Landau and Landau’ Creation/Evolution 13(2): 48–49, 1993.


—και αυτή είναι η πιθανότητα σχηματισμού μιας μόνο από τις 400 ή και περισσότερες πρωτεΐνες του υποθετικού βασικού κυττάρου που προτείνεται από τους εξελικτικούς (στην πραγματικότητα τα ‘απλά’ βακτηρίδια έχουν περίπου 2.000 πρωτεΐνες και είναι απίστευτα περίπλοκα). Όπως υποδεικνύει και ο Hoyle, το πρόγραμμα του κυττάρου, όπως είναι κωδικοποιημένο στο DNA, είναι και αυτό επίσης αναγκαίο. Με άλλα λόγια, η ζωή δεν θα μπορούσε να πάρει μορφή από φυσικές (τυχαίες) διαδικασίες.

Οι δημιουργιστές δεν υποστηρίζουν μόνο ότι η ζωή είναι πολύπλοκη, αλλά ότι είναι διαμορφωμένη μ’ ένα τέτοιο τρόπο που να μην επιδέχεται μια φυσική εξήγηση. Η διάταξη των πρωτεϊνών και του DNA των ζωντανών οργανισμών είναι ανεξάρτητη από τις ιδιότητες των χημικών ενώσεων από τις οποίες αποτελούνται—αντίθετα από έναν κρύσταλλο πάγου, όπου η δομή του είναι αποτέλεσμα των ιδιοτήτων του μορίου του νερού. Η διάταξη στους ζωντανούς οργανισμούς παραλληλίζεται με αυτή των τυπωμένων βιβλίων όπου οι πληροφορίες δεν περιέχονται στο μελάνι, ή ακόμα και στα γράμματα, αλλά στην περίπλοκη διάταξη των γραμμάτων που απαρτίζουν τις λέξεις, στις λέξεις που απαρτίζουν τις προτάσεις, στις προτάσεις που απαρτίζουν τις παραγράφους, στις παραγράφους που απαρτίζουν τα κεφάλαια και στα κεφάλαια που απαρτίζουν τα βιβλία. Αυτά τα συστατικά του γραπτού λόγου αντιστοιχίζονται κατά παραλληλία προς τα νουκλεϊνικά αμινοξέα, τα κωδικόνια, τα γονίδια, τα οπερόνια, τα χρωμοσώματα και τα γονιδιώματα που απαρτίζουν τα γεννητικά προγράμματα των ζωντανών κυττάρων. Η τάξη των ζωντανών οργανισμών δείχνει ότι είναι προϊόν νοημοσύνης.

 1 F. Hoyle, ‘The big bang in astronomy’ New Scientist, 92(1280):527, 1981.

Επόμενο Κεφάλαιο >>

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ] [ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ]

Copyright © 2000 Aurora Production