The Family [ Home ]














Reader's Corner: Main Page

Κεφάλαιο 18: Τα Πράγματα θα Μπορούσαν να Είναι και Χειρότερα

Όταν περνάς κάποια  δύσκολη κατάσταση, βοηθάει αν  συγκρίνεις  τα δικά σου  προβλήματα με  αυτά   που  έχουν  περάσει   μερικοί  άλλοι.

Πάρε για παράδειγμα τον Απόστολο Παύλο. Υπέφερε πολύ. “Πέντε φορές δέχτηκα σαράντα μείον ένα μαστιγώματα,” γράφει, “Τρεις φορές με ράβδισαν, μια φορά με λιθοβόλησαν, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο  ήμουν στη θάλασσα, κινδύνεψα  σε οδοιπορίες, βρέθηκα σε κινδύνους από ποτάμια,  σε κινδύνους από ληστές,  σε κινδύνους από  συμπατριώτες μου, σε κινδύνους από τους Εθνικούς, σε κινδύνους στην πόλη, σε κινδύνους στην ερημιά, σε κινδύνους στη θάλασσα, σε κινδύνους από   αδέρφια απατεώνες.” (Β'Κορινθίους 11:24-26)

       Αφού πέρασε τόσα πολλά, φυσικά και σκεφτόταν κανείς  ότι απ’ όλους τους ανθρώπους αυτός θα είχε κάθε λόγο να παραπονιέται και  να αισθάνεται ότι ο Θεός ίσως τον είχε εγκαταλείψει. Όμως τουναντίον,  συνέχισε να εμπιστεύεται το Θεό παρ’ όλα  τα προβλήματά του, και να λέει:  “Έχω μάθει σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν είμαι, να είμαι αυτάρκης: ξέρω να ταπεινώνομαι, και ξέρω να ζω με αφθονία. Παντού και στα πάντα έχω μάθει να είμαι και χορτασμένος και πεινασμένος, και να έχω περισσά και να υποφέρω από στερήσεις.” (Φιλιππησίους 4:11-12) Ποιο ήταν το μυστικό του  και  ξεπερνούσε τα εμπόδια; Βρίσκεται στο επόμενο εδάφιο: “Μπορώ να κάνω τα πάντα  δια του Χριστού που μου δίνει δύναμη.” (Φιλιππησίους 4:13) Στηριζόταν στον Ιησού, και ο Ιησούς του έδινε δύναμη. Και με  όσα πέρασε,  ο Παύλος έγινε ένας σπουδαίος άνθρωπος του Θεού και μια έμπνευση  για  εκατομμύρια ανθρώπους από τότε και μετά.

       Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον, που ονομάστηκε ο Απόστολος της Αφρικής, γεννήθηκε μέσα στη φτώχια και πάλευε από την παιδική του ηλικία για  να μορφωθεί,  ενώ την ίδια στιγμή συντηρούσε τον εαυτό του και την οικογένειά του. Όταν αποφάσισε από τη νεαρή του ηλικία να ζήσει τη ζωή του σαν ιεραπόστολος, οι άλλοι τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. Ακόμη και άνθρωποι που αγαπούσε προσπάθησαν  να τον μεταπείσουν. Όταν τελικά έφτασε στην Αφρική, η ζωή τού έφερνε  τη μια δυσκολία μετά την άλλη—όχι μόνο δυσκολίες της καθημερινότητας και φυσικούς κινδύνους, αλλά και  πολλές πνευματικές δοκιμασίες επίσης.

       Κι ωστόσο αυτός πρόσβλεπε  πιο  πέρα από τις περιστάσεις του παρόντος,  όπως συνοψίζεται σ’ αυτά τα λόγια που έγραψε  στο ημερολόγιό του κοντά στο τέλος της ζωής του: “Οι ανησυχίες, οι αρρώστιες, οι ταλαιπωρίες, ή οι κίνδυνοι, και τώρα και τότε, μαζί με την απάρνηση των κοινών ανέσεων και απολαύσεων αυτής της ζωής, μπορεί να μας κάνουν να κοντοσταθούμε για λίγο, να κλονίσουν το πνεύμα μας και να πελαγώσουν την ψυχή μας,   όμως ας είναι αυτό  μόνο για μια στιγμή. Όλα αυτά δεν είναι τίποτε όταν συγκρίνονται με τη δόξα που πρόκειται να μας αποκαλυφτεί στο μέλλον,  [στον Ουρανό]. Ποτέ μου δεν έκανα καμία  θυσία.”

       Ο Αντόνιραμ Τζάντσον, ο πρωτοπόρος ιεραπόστολος στη Βιρμανία, άντεξε  υπομονετικά  για 30 χρόνια παρ’ όλες  τις συνεχείς ασθένειες και τους διωγμούς.  Χρειάστηκε έξη χρόνια για να κερδίσει τον πρώτο του οπαδό, όμως μετά από 100 χρόνια  υπήρχαν πάνω από 200.000 Χριστιανοί  στη Βιρμανία, κυρίως σαν αποτέλεσμα του έργου που είχε αρχίσει αυτός.

       Ο Χάντσον Τέϊλορ, ένας άλλος σπουδαίος  ιεραπόστολος στην Κίνα που υπέφερε  πολλές  κακουχίες και θλίψεις, είχε να πει τα εξής  για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες: “Όλες οι δοσοληψίες του Θεού είναι γεμάτες με ευλογίες: ο Θεός είναι καλός, και κάνει το καλό συνέχεια και μόνο το καλό. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι μέρες των αντιξοοτήτων, καθώς και οι μέρες της ευημερίας, είναι γεμάτες από ευλογία.  Δε χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να δεις την αιτία  των οδυνηρών δοσοληψιών του Θεού μαζί σου πριν αισθανθείς ικανοποιημένος. Γνωρίζεις  ότι τα πάντα συνεργάζονται  για το καλό αυτών που αγαπούν  το Θεό.”

            Η Μπέκυ (δεν είναι το αληθινό της όνομα), μια νεαρή Κινέζα που γεννήθηκε στα χρόνια της  Πολιτιστικής Επανάστασης του 1965, ζούσε στο περιθώριο και υπέφερε  διωγμούς από την κοινωνία και τις κυβερνητικές αρχές  αφ’ ότου  έγινε Χριστιανή. Παρόλα τα συνεχιζόμενα  προβλήματα  της υγείας της που συμπεριλάμβαναν και  λευχαιμία, τους ξυλοδαρμούς,  την απαγωγή  της κόρης της, τις ανακρίσεις και τη φυλάκιση,  αυτή και ο σύζυγός της συνέχιζαν ήρεμα  αλλά σταθερά να εκδηλώνουν την πίστη τους και να μιλάνε στους  άλλους για την αγάπη του Θεού για 12 χρόνια σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.  Το 1992  κατάφερε να ταξιδέψει φεύγοντας  από τη χώρα της και μέχρι και  σήμερα  συνεχίζει την υπηρεσία της προς  άλλους νεοφώτιστους  Χριστιανούς στην Κίνα μέσω αλληλογραφίας,  ενθαρρύνοντάς τους να διατηρούν  και αυτοί  την πίστη τους επίσης.

Επόμενο Κεφάλαιο >>

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ] [ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ]

Copyright © 2000 Aurora Production