The Family [ Home ]















 

Send This Page to a Friend

Reader's Corner: Main Page

Αντιμετώπισε τους Φόβους σου!
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το Ιούνιο του 1972.

Φόβος! — Δεν αντιλαμβανόμαστε πως ένα μεγάλο μέρος του φόβου είναι υποσυνείδητο μέχρι να τον αναλύσουμε και να τον εκφράσουμε με λόγια, κι όμως συχνά φοβόμαστε να μιλήσουμε για τους φόβους μας ή ακόμα και να ομολογήσουμε στον εαυτό μας ότι φοβόμαστε, επειδή αυτό θα αποκάλυπτε τον εσωτερικό μας κόσμο.

Όμως το να φοβόμαστε να μιλήσουμε για τους φόβους μας είναι ένας από τους χειρότερους φόβους που υπάρχει, επειδή ο φόβος είναι σαν μια ασθένεια. Δεν μπορούμε να γιατρευτούμε μέχρι να ομολογήσουμε πως έχουμε την ασθένεια και να αποκαλύψουμε τα συμπτώματα της. Και συχνά φαίνεται σαν μια ντροπιαστική ασθένεια, επειδή αν είμαστε ειλικρινείς, γνωρίζουμε ότι οι φόβοι μας είναι συχνά το αποτέλεσμα των αποτυχιών μας — αποτυχιών του παρελθόντος και πιθανών αποτυχιών του μέλλοντος.

Ο φόβος της αποτυχίας είναι πιθανόν ένας από τους μεγαλύτερους φόβους που έχουν οι άνθρωποι — ο φόβος της αποτυχίας στη ζωή, στην αγάπη, στην εργασία και — για τους Χριστιανούς — ο φόβος ότι θα απογοητεύσουν τον Κύριο. Για έναν Χριστιανό, ο φόβος ότι θα απογοητεύσει το Θεό είναι ίσως δεύτερος σε σειρά μετά από το φόβο ότι θα απογοητεύσουν τους άλλους, επειδή γνωρίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρέσει, ενώ οι άλλοι μερικές φορές το βρίσκουν δύσκολο να μας συγχωρήσουν. Ο φόβος ότι θα πληγώσουμε άλλους λόγω της δικής μας αποτυχίας, ο φόβος ότι θα τους απογοητεύσουμε, θα διαψεύσουμε τις ελπίδες τους, θα τους αποθαρρύνουμε — ο φόβος ότι λόγω της δικής μας αποτυχίας, θα αποτύχουν κι οι άλλοι— αυτός ο φόβος είναι ο πιο δύσκολος να τον αντέξει κάποιος. Ο φόβος ότι θα απογοητεύσουμε τον εαυτό μας είναι πιθανόν ο πιο ελάχιστος. Από μια άποψη δε, αυτός είναι ο φόβος της αλήθειας για τον εαυτό μας: Δεν θέλουμε να παραδεχτούμε τα όρια μας και τα ελαττώματα μας.

Όμως, όποιοι και να είναι οι φόβοι σου, αξίζει να τους αντιμετωπίσεις και να χαράξεις μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, ανάμεσα στα γεγονότα και στο φόβο.

Ένα γεγονός που συνέβη στην παιδική μου ηλικία απεικονίζει αυτή την αρχή: Όταν ήμουν μικρός διένεμα εφημερίδες και λογαριασμούς από πόρτα σε πόρτα και συχνά ερχόμουν αντιμέτωπος με μερικά μεγάλα σκυλιά τα οποία με κυνηγούσαν και μερικές φορές μου ακουμπούσαν απειλητικά τις φτέρνες μου. Κάπου-κάπου με δάγκωναν κιόλας, όμως τις περισσότερες φορές το γαύγισμα τους ήταν χειρότερο από τη δαγκωματιά τους. Σύντομα ανακάλυψα ότι, αν τους γύριζα την πλάτη και προσπαθούσα να τρέξω για να ξεφύγω, ήταν πιο πιθανό να με δαγκώσουν, από ότι αν στεκόμουν και τους αντιμετώπιζα.

Στην πραγματικότητα, ένα σκυλί σου γαβγίζει και σου δείχνει τα δόντια του επειδή σε φοβάται, και όσο πιο πολύ το φοβάσαι εσύ, τόσο πιο πολύ σε φοβάται κι αυτό. Αν διαισθανθεί πως το φοβάσαι, γνωρίζει ενστικτωδώς πως θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι να προστατεύσεις τον εαυτό σου, με αποτέλεσμα να προσπαθήσεις να το πληγώσεις. Όταν ένα σκυλί σε φοβάται, είναι πολύ πιο πιθανόν να σου γαβγίσει και να σου δείξει τα δόντια του και ακόμα και να σου επιτεθεί. Όμως για όσο εσύ στέκεσαι μπροστά του και μένεις στη θέση σου, συνήθως αυτό δεν σου επιτίθεται. Το γεγονός και μόνο ότι του στέκεσαι αντιμέτωπος κάνει το σκυλί να ξέρει ότι, αν και μπορεί να το φοβάσαι κατά κάποιο τρόπο, δεν το φοβάσαι και πάρα πολύ και αυτό ελαττώνει το φόβο του για σένα. Αυτό μου συνέβη αρκετές φορές, και με μικρά και με μεγάλα σκυλιά. Αν παραμείνεις ακίνητος και αντιμετωπίσεις το σκυλί, αν και είναι πιθανό να συνεχίσει να γαβγίζει, να σου δείχνει τα δόντια του και να σου γρυλίζει για λίγο, συνήθως θα γυρίσει το κεφάλι του από την άλλη και θα βρει ένα τρόπο να φύγει από μπροστά σου, ενώ θα σε παρακολουθεί με την άκρη του ματιού του συνέχεια. Συνήθως θα υποχωρήσει, θα γυρίσει από την άλλη και θα σε αφήσει μόνο σου.

Αν όμως τρομάξεις τόσο πολύ ώστε να του γυρίσεις τη πλάτη σου και να τρέξεις, ακόμα και το πιο μικρό σκυλάκι πιθανόν θα σε κυνηγήσει και ίσως και να σε δαγκώσει, επειδή ξέρει ότι το φοβάσαι πραγματικά και γι’ αυτό είσαι εχθρός του. Οι φόβοι του για σένα ήταν τεκμηριωμένοι και το απέδειξες με το να το βάλεις στα πόδια! Έτσι αμέσως εκμεταλλεύεται το φόβο σου καθώς εσύ υποχωρείς και περνά στην επίθεση. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν δαγκωθεί από σκυλί δεν έχουν δαγκωθεί στα δάκτυλα του ποδιού, αλλά στις φτέρνες, ούτε στο καλάμι, αλλά πίσω στη γάμπα. Βέβαια υπάρχουν και μερικά σκυλιά που είναι τόσο άγρια ή τόσο άρρωστα ή έχουν εκπαιδευτεί ώστε να σου επιτεθούν στο πρόσωπο, όμως ακόμα και αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού!

Λοιπόν ξανά πίσω στο γεγονός όταν ήμουν παιδί: Ήμουν σχεδόν δώδεκα χρονών και είχα μπει σε μια αυλή για να παραδώσω ένα λογαριασμό, όταν από το πίσω μέρος της αυλής βγήκε ένας τεράστιος μολοσσός γρυλλίζοντας και γαβγίζοντας αγριεμένα. Ερχόταν κατά πάνω μου με μεγάλη ταχύτητα τρέχοντας και πηδώντας και σκέφτηκα μέσα μου, αυτό είναι το τέλος! Ήξερα ότι δεν τόλμαγα να του γυρίσω τη πλάτη μου αλλιώς θα με δάγκωνε στα σίγουρα, όμως από την άλλη, ο σκύλος αυτός μπροστά μου ήταν τεράστιος για να τον αντιμετωπίσω και ήμουν εγώ που είχα εισβάλλει στην περιοχή του! Ευχαριστώ τον Θεό που θυμήθηκα να προσευχηθώ για τη βοήθεια του Κυρίου. Προέκτεινα απότομα το χέρι μου και με το δάχτυλο μου να δείχνει αυτόν του φώναξα δυνατά, "Σε επιτιμώ στο όνομα του Ιησού!" — Και να βλέπατε πως πάτησε το φρένο του! Σταμάτησε γλιστρώντας και φαινόταν εντελώς ξαφνιασμένος, γύρισε και το ‘βαλε στα πόδια.

Έτσι δεν αξίζει μόνο το να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου, να τους αναγνωρίζεις και να τους ομολογείς, αλλά επίσης και το να κρατάς μια θετική στάση ενάντια σ’ αυτούς, ειδικά με τη δύναμη του Πνεύματος του Κυρίου, διεκδικώντας τις υποσχέσεις από το Λόγο Του. Δεν θα μου είχε κάνει κανένα καλό να προσπαθήσω να πάρω μια στάση τύπου "θετικής σκέψης" και να έλεγα, "Μεγάλο παλιόσκυλο, απλώς δεν υπάρχεις, γι’ αυτό κι εγώ θα σε αγνοήσω!" Θα με είχε αποτελειώσει ακόμα πιο γρήγορα για να αποδείξει ότι και βέβαια υπήρχε!

Δεν φέρνει αποτέλεσμα το να προσπαθήσεις να πεις πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το κακό, η αμαρτία, ή η ασθένεια και απλώς να προσπαθήσεις να αγνοήσεις τα γεγονότα. Αυτό θα ήταν σα να προσπαθούσες να αγνοήσεις ότι έχεις κάποια αρρώστια ενώ στην πραγματικότητα την έχεις. Για όσο καιρό προσπαθείς να την αποκρύψεις, σίγουρα δεν μπορείς να γιατρευτείς.

Πρέπει να βρεις τη διαφορά ανάμεσα στη πραγματικότητα και την φαντασίωση, την αλήθεια και το ψέμα. Δεν κάνει κανένα καλό απλά να κλείνεις τα μάτια σου και να ελπίζεις ότι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί, ή να ελπίζεις ότι όταν ανοίξεις πάλι τα μάτια σου ότι θα ανακαλύψεις πως δεν υπήρχε, πως ήταν μόνο στη φαντασία σου.

Εκείνο το σκυλί υπήρχε και ερχόταν κατευθείαν επάνω μου και δεν θα έκανε κανένα καλό να κλείσω τα μάτια μου ελπίζοντας πως θα εξαφανιστεί, ή να πω στον εαυτό μου πως ήταν προϊόν της φαντασίας μου. Ήταν εκεί, τόσο αληθινό όσο εσύ κι εγώ, και ερχόταν καταπάνω μου! Σε εκείνη την κατάσταση, το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω ήταν να αναλάβω δράση ώστε να εκμηδενίσω τον κίνδυνο και αυτό έκανα, όταν πέρασα στην αντεπίθεση με τη δύναμη του Πνεύματος. Στην αρχή βρισκόταν αυτός στην επίθεση και εγώ στην άμυνα, όμως ο Κύριος με βοήθησε να αντιστρέψω τα πράγματα. Ξαφνικά ήταν αυτός στην άμυνα και ήταν τότε που γύρισε και το ‘βαλε στα πόδια.

Όπως γνωρίζει κάθε στρατιωτικός αναλυτής, είναι αδύνατο να κερδίσεις ένα πόλεμο όσο παραμένεις στην άμυνα. Ο αμυντικός πόλεμος είναι καταδικασμένος σε ήττα. Για να κερδίσεις έναν πόλεμο πρέπει να περάσεις από την άμυνα στην επίθεση. Πρέπει να επιτεθείς στον εχθρό! Πρέπει να πάρεις την πρωτοβουλία! Πρέπει να είσαι θετικός! Πρέπει να επιτεθείς και να εισβάλεις και να υπερισχύσεις! Δεν μπορείς να είσαι καθηλωμένος και να προσπαθείς να τον αποκρούσεις ενώ αυτός επιτίθεται και εισβάλει, διαφορετικά τελικά θα υπερισχύσει εκείνος. Μια παθητική άμυνα ποτέ δεν κέρδισε έναν πόλεμο.

Η επιθετική πρωτοβουλία είναι αυτή που κερδίζει τον πόλεμο. Γι’ αυτό οι μάχες που διεξάγουν οι κομάντο και οι αντάρτες έχουν τόση επιτυχία, ακόμα και όταν οι αντίπαλοί τους είναι πολύ περισσότεροι και έχουν καλύτερο οπλισμό. Με τις ξαφνικές επιθέσεις που κάνουν σε απροσδόκητα μέρη και σε αδύναμα σημεία της άμυνας του εχθρού, λίγοι κομάντο μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά. Μπορούν να επιτεθούν και να διαφύγουν πριν ο εχθρός καν αντιληφθεί τι του συνέβη και πριν ο εχθρός προλάβει να τους ανταποδώσει το κτύπημα.

Είναι σαν τον Δαυίδ με τον Γολιάθ: Ένα μικρός αντάρτης νίκησε ολόκληρο στρατό (Α’ Σαμουήλ 17). Ή σαν τον Γεδεών και τη μικρή του ομάδα: Μια μικρή ομάδα ανταρτών νίκησε έναν ολόκληρο στρατό (Α’ Κριτές 7). Ή σαν τον Ιωνάθαν και αυτόν που μετέφερε τον οπλισμό του: Οι δύο αντάρτες που νίκησαν έναν ολόκληρο στρατό (Α’ Σαμουήλ 14:1-14). Αν έχεις το Θεό με το μέρος σου, είσαι ανίκητος, όσο μικρός και να είσαι! Ο Θεός δεν περιορίζεται από πολλούς ή λίγους όταν είναι να σώσει (Α’ Σαμουήλ 14:6). Οποιοσδήποτε στρατιωτικός αναλυτής γνωρίζει πως ανεξάρτητα από το πόσο λίγες είναι οι δυνάμεις του, αν πάρει την πρωτοβουλία και επιτεθεί πρώτος, αν περάσει στην επίθεση, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του εχθρού του.

Γι’ αυτό αξίζει να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου, να αναγνωρίσεις ότι υπάρχουν, να διαχωρίσεις το πραγματικό από το φανταστικό, την αλήθεια από το ψέμα και μετά να περάσεις στην αντεπίθεση για να διαλύσεις τη νεφελώδη φαντασία του παραμυθιού και να διώξεις μακριά την γνήσια πραγματικότητα της αληθινής απειλής!

Ο φόβος είναι ακριβώς το αντίθετο της πίστης. Όπως ακριβώς «ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας» (Παροιμίες 9:10), έτσι και ο φόβος του Σατανά είναι στην πραγματικότητα η αρχή του θανάτου. Η Εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται ως «φόβος» σε αυτό το εδάφιο είναι «γίραχ», το οποίο σημαίνει «ευλάβεια.» Έτσι με το να φοβάσαι το Θεό του δίνεις το σεβασμό που Του αρμόζει. Είναι μια μορφή λατρείας προς τον Θεό. Έτσι και με το να φοβάσαι το Σατανά και τα τεχνάσματά του, είναι σαν να του δίνεις ακριβώς τη μορφή της λατρείας που θέλει.

Γι’ αυτό πρέπει να επιπλήξεις αυτό το είδος του φόβου όπως ακριβώς έκανε και ο Ιησούς όταν ο Διάβολος προσπάθησε να Τον αναγκάσει να τον λατρέψει πάνω στο όρος του πειρασμού. Ο Ιησούς έβαλε το Διάβολο στη θέση του: "Φύγε από μπροστά Μου, Σατανά! Επειδή είναι γραμμένο, ‘Θα προσκυνήσεις τον Κύριο το Θεό σου, και Αυτόν μόνο θα λατρέψεις" (Λουκά 4:8). Το νόημα που υπονοεί το αρχικό κείμενο είναι: "Θα προσκυνήσεις τον Κύριο το Θεό σου και μόνον Αυτόν θα φοβάσαι." Πρέπει να φοβάσαι μόνο το Θεό. Όταν κάνουμε κάποιο σφάλμα, θα πρέπει να φοβόμαστε το Θεό. Όμως δε θα πρέπει να φοβόμαστε το Διάβολο, ποτέ!

Ο Λόγος του Θεού λέει για τα άλλα είδη των φόβων ότι "ο φόβος έχει τιμωρία" (Α΄ Ιωάννου 4:18). Ο φόβος για το Διάβολο θα σε καταβάλει και θα σε εξουθενώσει. Αν τον υποθάλψεις θα σου κάνει κακό και θα σε καταστρέψει! Ο φόβος για το Διάβολο δεν είναι από το Θεό, «επειδή ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σύνεσης» (Β΄ Τιμόθεο 1:7). Και, «Συ [Θεέ] θα διατηρήσεις σε τέλεια ειρήνη το πνεύμα που στηρίζεται σε Σένα» (Ησαΐα 26:3).

Ο φόβος ήταν ένα από τα χειρότερα προβλήματα μιας κοπέλας για την οποία προσευχήθηκα μια φορά, της Χέλεν Τζόουνς. Ήταν στο κρεβάτι οχτώ χρόνια με αποτέλεσμα να έχει αδυνατίσει τόσο πολύ που το δέρμα της είχε κολλήσει πάνω στα κόκαλα της. Έμοιαζε με σκελετό. Δεν μπορούσε να φάει καμία στερεά τροφή και δυσκολευόταν ακόμη και να καταπιεί νερό.

Οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε πάθει. Την εξέτασαν, δοκίμασαν κάθε τεστ, και τελικά είπαν, «Από ιατρικής πλευράς δεν πάσχει από τίποτα. Δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το πρόβλημά της». Λοιπόν ο Θεός, είναι ο Μεγάλος Γιατρός που μπορεί να θεραπεύσει όλες τις ασθένειές μας και να συχωρέσει όλες μας τις αμαρτίες (Ψαλμός 103:3). Είναι ο μεγαλύτερος Γιατρός και μας έδειξε ότι το κύριο πρόβλημά της ήταν ο φόβος.

Λίγη ώρα πριν εγώ και μερικοί άλλοι πάμε να προσευχηθούμε γι’ αυτήν, ο Κύριος μας υπενθύμισε το μέρος της Γραφής που περιγράφει ανθρώπους "οι οποίοι από φόβο για το θάνατο ήταν σκλαβωμένοι όλη τους τη ζωή" (Εβραίους 2:15). Όταν πήγα να επιθέσω τα χέρια μου πάνω στην Χέλεν και άρχισα να προσεύχομαι απεγνωσμένα γι’ αυτήν, ξαφνικά ένοιωσα τη δύναμη και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και επιτίμησα τον Διάβολο και το τέχνασμα του φόβου με το οποίο την βασάνιζε. Τον διέταξα να την αφήσει και να φύγει από αυτήν και από εκείνο το σπίτι, στο όνομα και με την εξουσία του Ιησού. Λόγω της πίστη μας στο Λόγο του Θεού και στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος η Χέλεν απελευθερώθηκε από εκείνη την στιγμή!

Σηκώθηκε από το κρεβάτι την ίδια μέρα και περπάτησε για πρώτη φορά μετά από χρόνια! Ήταν κατάκοιτη, με τα πόδια της κάτω από το βάρος των σκεπασμάτων για τόσο καιρό, που τα πόδια της έμοιαζαν σχεδόν σαν χέρια. Όμως δόξα στο Θεό, εκείνη τη μέρα ο Ζωοδότης — Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού — ήρθε σ’ εκείνο το δωμάτιο και την απελευθέρωσε από εκείνο το φριχτό πνεύμα φόβου που την κρατούσε τόσο δεσμευμένη !

Όταν την είδαμε ξανά μετά από λίγες μόνο βδομάδες, ήταν υγιής και δυνατή. Είχε αποκτήσει όρεξη ξανά, είχε βάλει είκοσι κιλά, και ήταν τόσο όμορφη και γοητευτική. Μας περιποιήθηκε στο σπίτι της- εντελώς υγιής και πλήρως αναρρωμένη. Είχε αποκτήσει ακόμα και έναν καινούργιο φίλο.

Ο Κύριος υπόσχεται «τέλεια ειρήνη» σε εκείνους των οποίων ο νους είναι στηρίζεται σε Αυτόν, σε εκείνους που δείχνουν εμπιστοσύνη σε Αυτόν (Ησαΐα 26:3). Γι’ αυτό αν βασανίζεσαι από ένα πνεύμα φόβου, βάλε την εμπιστοσύνη σου στον Κύριο. Απλά πες στον Σατανά, "Εξαφανίσου Διάβολε! Φύγε από δω! Εγώ εμπιστεύομαι το Θεό, μέσα από τον Ιησού!" Η Βίβλος αναφέρει πως αν υποταχθείς στο Θεό και αντισταθείς στο Διάβολο, αυτός θα φύγει από κοντά σου (Ιακώβου 4:7).

Ο Λόγος του Θεού το κάνει σαφές ότι διεξάγουμε έναν πνευματικό πόλεμο (Εφεσσίους 6:12), και ότι τα όπλα μας δεν είναι υλικά, αλλά πνευματικά και ισχυρά, στο να καταστρέφουν οχυρώματα (Β’ Κορινθίους 10:4). Αυτή είναι μια εικόνα Χριστιανών που κάνουν επίθεση στα πνευματικά οχυρώματα του Διαβόλου και τα κατατροπώνουν.

Ο Ιησούς λέει για την Εκκλησία — η οποία είναι οι αληθινοί Χριστιανοί, όχι κάποιο ίδρυμα — «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής " (Ματθαίου 16:18). Όταν ήμουν μικρό παιδί και άκουγα τους κήρυκες να χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο, ο τρόπος με τον οποίο το ερμήνευαν το έκανε να μοιάζει σαν η Εκκλησία να στεκόταν σταθερή σε μια αμυντική θέση. Απεικόνιζαν την Εκκλησία σαν ένα εκκλησιαστικό κτίριο, πάνω σε ένα μεγάλο βράχο και, ενώ όλη η Κόλαση κτυπούσε πάνω στις πύλες της, δεν μπορούσε να νικήσει την Εκκλησία. Οι φωτιές της Κόλασης έγλυφαν τα οχυρώματά της, όμως η Εκκλησία ήταν στριμωγμένη μέσα στο μικρό της φρούριο και ο Διάβολος και όλοι οι δαίμονες της Κόλασης δεν μπορούσαν να μπούνε μέσα. Και με αυτόν ακριβώς το τρόπο ενεργούν και πολλοί Χριστιανοί. Ο δικός τους πόλεμος είναι του είδους «ας κρατήσουμε το φρούριο», ένας καθαρά, αμυντικός πόλεμος — μια μάχη για επιβίωση μόνο!

Αντίθετα όμως, δεν είναι καθόλου αυτή η εικόνα που θέλει να δείξει ο Θεός! Σε αυτό το εδάφιο, ο Ιησούς αναφέρεται στη διακήρυξη του Πέτρου ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Μεσσίας, ο Σωτήρας, ο Γιος του Θεού. Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο, "Πάνω σε αυτήν την Πέτρα — το γεγονός ότι Εγώ είμαι ο Χριστός, ο Σωτήρας, το μόνο Θεμέλιο — θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου!" Στην κυριολεξία έλεγε, "Πάνω σε Μένα θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου!"

Παρατηρήστε όμως τώρα και το υπόλοιπο μέρος του εδαφίου: " Οι πύλες του Άδη δεν θα υπερισχύσουν ενάντια σ’ αυτήν [την Εκκλησία]." Αυτό που σημαίνει στη πραγματικότητα είναι ότι οι πύλες της Κόλασης δεν θα μπορέσουν να αμυνθούν ενάντια στην Εκκλησίας. Οι πύλες της Κόλασης της ίδιας, η περιοχή του Διαβόλου, τα φρούριά του, τα οχυρώματα του Σατανά, οι πύλες του, δεν θα μπορέσουν να αντέξουν στις σφοδρές επιθέσεις των ανθρώπων του Θεού. Οι πύλες της Κόλασης δεν θα υπερνικήσουν. Οι πύλες της Κόλασης δεν θα μπορέσουν να αντέξουν στις επιθέσεις μας!

Είναι μια περίπτωση λανθασμένης ταυτοποίησης, που οφείλεται στο ότι ο κόσμος χρησιμοποιεί τη λέξη "κατισχύω" στη πιο συνηθισμένη σύγχρονη χρήση που σημαίνει τη υπερνικώ, θριαμβεύω. Αυτό που εννοούσε ο Ιησούς είναι πιο κοντά στο νόημα της αρχαίας Ελληνικής λέξης «κατισχύω», από το οποίο προέρχεται και το «κατισχύσουσιν» και σημαίνει: Να είσαι πιο δυνατός. Αυτό που έλεγε ήταν πως οι πύλες της Κόλασης δεν θα μπορούσαν να είναι πιο δυνατές, ή να αντέξουν στις επιθέσεις των ανθρώπων του Θεού.

Έτσι λοιπόν η εικόνα που ζωγράφισε ο Χριστός δεν ήταν μια Εκκλησία ταμπουρωμένη πίσω από τις κλειστές πόρτες της ενώ όλη η Κόλαση τής επιτίθεται, αλλά η Κόλαση να τρέμει πίσω από τις κλειστές της πόρτες, τη στιγμή που η Εκκλησία κάνει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στις πύλες της Κόλασης, οι οποίες γκρεμίζονται και καταρρέουν κάτω από το βάρος της δύναμης του Θεού μέσα από την Εκκλησία Του. Οι άνθρωποι του Θεού είναι στην επίθεση. Οι άνθρωποι του Θεού εισβάλουν στις πύλες της Κόλασης. Μπορείς να δεις την εικόνα αυτή;

Ο Ιησούς είπε, "Σας δίνω εξουσία [δύναμη] ενάντια σ’ όλη τη δύναμη του Εχθρού" (Λουκά 10:19). Μέσα από το όνομα και την εξουσία του Ιησού, μπορείς να έχεις δύναμη ενάντια στο Διαβόλου και μπορείς να τον διατάξεις τι να κάνει. Οι δαίμονες και τα κακά πνεύματα υπόκεινται σε μας, δεν έχουν δική τους θέληση. Δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν (Λουκά 10:17,20). Πρέπει να κάνουν αυτό που τους λέμε να κάνουν στο όνομα του Ιησού.

Αν αγαπάς το Θεό και γνωρίζεις πως και Αυτός σε αγαπάει, τότε ξέρεις ότι Αυτός θα σε φροντίσει, ξέρεις ότι όλα θα πάνε καλά, επειδή ο Θεός σε αγαπάει. Έτσι λοιπόν γιατί να φοβάσαι; Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι! Η τέλεια αγάπη του Θεού διώχνει κάθε τέτοιο φόβο (Α’ Ιωάννη 4:18).

Έτσι λοιπόν αντιμετώπισε το Διάβολο! Κάνε του επίθεση! Πρόβαλε αντίσταση στον Εχθρό και θα φύγει από κοντά σου! Αντιμετώπισε τους φόβους σου με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού, και στηρίξου πάνω στις υποσχέσεις του Λόγου Του και αποκλείεται να χάσεις!

Κι αν με δαίμονες γεμάτος ο κόσμος αυτός
 Απειλήσει ποτέ να μας καταστρέψει
 Δεν θα φοβηθούμε γιατί επέλεξε ο Θεός
Η αλήθεια μέσα από εμάς να θριαμβεύσει.

Ο Πρίγκιπας του Σκότους μειδιά-
 Μα καθόλου δεν μπορεί να μας φοβίσει
 Τη λύσσα του αντέχουμε
 Την ήττα του σίγουρη την έχουμε
 Μια λέξη μικρή θα τον διαλύσει.

Μια λέξη που είναι επάνω από γήινες εξουσίες
 Κι όχι χάρη σ’ αυτές, μένει πάντα δυνατή
 Το Πνεύμα και τα δώρα Του οι δικές μας αξίες,
 Μέσα από Αυτόν που είναι δίπλα μας κάθε στιγμή.

Κι αν χάσουμε συγγενείς και περιουσίες
 Κι ίσως ακόμη και την ίδια μας ζωή,
 Κι αν το σώμα του πιστού πεθαίνει
 Η αλήθεια του Θεού ακλόνητη μένει
 Και η μάχη στο τέλος θα κερδηθεί!

Martin Luther (1483-1546)

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

 

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τις εκδόσεις μας με email


Στείλε αυτή τη σελίδα σ' έναν  φίλο σου

 

Το όνομά σου

 

Το email σου

 

Το όνομα του φίλου σου

 

Το email του φίλου σου

 

Το μήνυμά σου (προαιρετικά)

 

Εισάγετε τον Κωδικό >