Βουνίσιοι άνθρωποι
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο  του 1959.

Όταν ο Ιησούς ανέβηκε στο βουνό, άφησε τους όχλους πίσω. “Και βλέποντας του όχλους, ανέβηκε σ’ ένα όρος, και όταν κάθισε οι μαθητές Του ήρθαν σ’ Αυτόν” (Ματθαίου 5:1). Οι κορυφές των βουνών δεν είναι ποτέ συνωστισμένες. Ανέβηκα σε πολλά βουνά και ήμουν σχεδόν πάντα μόνος. Γιατί; Επειδή θέλει σκληρή δουλειά για να ανεβείς εκεί. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που επιθυμούν να ανέβουν στα βουνά. Είναι μοναχικά και πρέπει να αφήσεις τα πάντα πίσω σου για να το κάνεις. Κινδυνεύεις να πάθεις πολλές γρατσουνιές και μώλωπες και μπορεί ακόμη και να σου στοιχίσει τη ζωή.

Υπάρχει πολύ περισσότερο φως πάνω στο βουνό. Πολύ μετά αφού η κοιλάδα είναι στο σκοτάδι, μπορείς ακόμα να δεις τον ήλιο. Η κοιλάδα είναι σχεδόν πάντα σκοτεινή—γεμάτη με ανθρώπους και πράγματα, όμως συνήθως είναι μέσα στο σκοτάδι. Το βουνό είναι ανεμοδαρμένο και κρύο, όμως είναι συναρπαστικό.

Αν πρόκειται να ανέβεις σ’ ένα βουνό, πρέπει να έχεις το συναίσθημα ότι αξίζει να πεθάνεις γι’ αυτό! Οποιοδήποτε βουνό—το βουνό αυτής της ζωής, το βουνό των επιτεύξεων, το βουνό των εμποδίων, της δυσκολίας—αν πρόκειται να τα ανεβείς, πρέπει να αξίζουν να πεθάνεις γι’ αυτά, για να αψηφήσεις τον άνεμο, το κρύο και τη θύελλα, συμβολικά των αντιξοοτήτων. Όμως πάνω στη βουνοκορφή μόνος σου, αισθάνεσαι τόσο κοντά στον Θεό. Η φωνή του Πνεύματός Του εκεί είναι τόσο δυνατή που είναι σαν να βροντάει! Όμως η φωνή του όχλου είναι τόσο δυνατή στην κοιλάδα, που δεν μπορείς να ακούσεις τη φωνή του Θεού! Η σιωπή στη βουνοκορφή είναι εκκωφαντική. Έρχεσαι σχεδόν σε «έκσταση» στην κορυφή του βουνού. Είναι συναρπαστικό! Είναι σχεδόν τρομακτικό!

Βέβαια, η ορειβασία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.  Ποτέ δεν είσαι τόσο κοντά στην άβυσσο όσο όταν είσαι στο χείλος της. Ένα μικρό γλίστρημα θα σε στείλει κατευθείαν στον πάτο ξανά. Είναι ένα παράξενο πράγμα αυτό για την ορειβασία. Είναι πιο εύκολο  να ανεβαίνεις παρά να κατεβαίνεις πίσω. Μόλις φτάσεις επάνω, μπορεί ποτέ να μην μπορέσεις να γυρίσεις πίσω. Αυτό ένα τίμημα που πληρώνεις όταν ανεβαίνεις βουνά. Οι περισσότεροι ορειβάτες που πεθαίνουν χάνονται στην κατάβαση, επειδή όταν σκαρφαλώνουν προς τα επάνω μπορούν να δουν πού πηγαίνουν, όμως όταν κατεβαίνουν συχνά δεν μπορούν να δουν μπροστά τους.

Μόλις ανεβείς στο βουνό και φτάσεις στην κορυφή, μπορεί να μην θέλεις να φύγεις. Δεν υπάρχει καμία έμπνευση στο να πας κάτω πίσω. Αντίθετα υπάρχει ένας δυναμισμός, σχεδόν μια πνευματική έμπνευση καθώς ανεβαίνεις και θα διακινδυνεύσεις τα πάντα για να φτάσεις στην κορυφή. Όμως στο κατέβασμα; – Υπάρχουν λίγα κίνητρα, κανένας σκοπός και κανένα επίτευγμα. Απλώς γλιστράς προς τα κάτω μέσα στο τέλμα – πίσω στον βόρβορο της ανθρωπότητας και τον βούρκο του όχλου.

Μόνο πρωτοπόροι ανεβαίνουν στα βουνά—άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάτι που κανένας δεν έκανε ποτέ πριν, άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν από το πλήθος και αυτά που ήδη έχουν γίνει και έχουν επιτευχθεί. Οι πρωτοπόροι πρέπει να έχουν ένα όραμα—όραμα να δουν αυτό που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει. Πίστη—πίστη για να πιστέψουν αυτά που κανένας άλλος δεν πιστεύει. Πρωτοβουλία—πρωτοβουλία για να είναι οι πρώτοι να το προσπαθήσουν. Κουράγιο—τα κότσια να φτάσουν μέχρι το τέλος!

Πάνω στο βουνό είσαι ο πρώτος που βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει και ο τελευταίος που τον βλέπει να δύει. Βλέπεις όλο τον κύκλο της δοξασμένης δημιουργίας του Θεού – την περιφέρεια των 360 μοιρών του ορίζοντα, ολόκληρη την έκταση

Αισθάνεσαι σα να ζεις μέσα στην αιωνιότητα. Ενώ κάτω χαμηλά ζούνε μέσα στο χρόνο. Βλέπεις τον κόσμο από τη σωστή του προοπτική με τη μια οροσειρά μετά την άλλη περιμένοντας να κατακτηθούν και έναν κόσμο πέρα από το όραμα και τον ορίζοντα των απλών ανθρώπων! Βλέπεις μακρινές κορυφές που περιμένουν να τις αναρριχηθεί κάποιος, απόμακρες κοιλάδες που περιμένουν για να τις περπατήσεις. Βλέπεις πράγματα που οι άνθρωποι στις κοιλάδες δεν μπορούν να δουν ποτέ, ή ακόμη και να καταλάβουν.

Στην κοιλάδα, οι άνθρωποι εγκλωβίζονται τόσο πολύ μέσα στο πλήθος και την υποκρισία και τον υλισμό και δεν μπορούν να δουν τίποτα άλλο παρά το χρόνο και τα πλάσματα του χρόνου και τα πράγματα του χρόνου, που σύντομα θα χαθούν. Όμως αν εσύ υψώσεις το ανάστημά σου πάνω από το πλήθος, εσύ ο ίδιος θα γίνεις ένα είδος βουνού ανάμεσά τους και θα σε αποστραφούν

και θα σου αντισταθούν και θα σε πολεμήσουν επειδή δεν μπορούν να σε καταλάβουν και δεν σε θέλουν.  Δεν θέλουν καν να ξέρουν ότι υπάρχουν βουνά! Δεν θέλουν τους άλλους να ακούσουν ότι υπάρχουν βουνά, ή να έχουν μια ανάσα δροσερού αέρα από εκείνες τις κρυστάλλινες βουνοκορφές! Θέλουν να τους κρατήσουν κλεισμένους μέσα στη κοιλάδα, μέσα στη λάσπη και το βούρκο!

Όταν εσύ φαίνεσαι ότι είσαι πάνω σ’ ένα βουνό ενώ εκείνοι είναι στην κοιλάδα, σε μισούνε, επειδή είναι προφανές ότι είσαι πάνω από αυτούς και αυτοί δεν θέλουν κανένα να είναι πάνω από αυτούς. Θέλουν να σε κρατάνε κολλημένο στη λάσπη σαν όλους τους άλλους. Δεν θέλουν να γίνει γνωστό ότι υπάρχει κάποιο άλλο μέρος για να πας εκτός από την κοιλάδα και θα κάνουν ότι μπορούν για να σε αποθαρρύνουν να ανεβείς στο βουνό.

Αντιλαμβάνεσαι ότι από τους πανάρχαιους χρόνους, γίνονταν πόλεμοι ανάμεσα στους λαούς που ζούσαν στις κοιλάδες και στους λαούς που ζούσαν στα βουνά; Αυτή είναι η ιστορία. Οι βουνίσιοι άνθρωποι ήταν πάντα οι πιο σκληραγωγημένοι και οι πιο λίγοι, όμως επιβίωναν, επειδή είχαν πάντα τα βουνά τους για να φεύγουν. Οι άνθρωποι της κοιλάδας σπάνια τους ακολουθούσαν καθώς δεν ήταν αρκετά τραχείς και γεροδεμένοι για να σκαρφαλώνουν κι έτσι κυνηγούσαν τους βουνίσιους για λίγο και τους άφηναν να φύγουν. Απλώς ήθελαν να τους ξεφορτωθούν. Οι άνθρωποι της κοιλάδας δεν ήθελαν να κατακτήσουν τα βουνά, απλώς ήθελαν να ξεφορτωθούν τους βουνίσιους που ήταν αγκάθια στη σάρκα τους και κεντρίσματα στα πλευρά τους. Οι βουνίσιοι άνθρωποι απεδείκνυαν ότι κάποιος μπορούσε να ζήσει κάπου αλλού εκτός από την κοιλάδα, κάτι που αυτοί έλεγαν ότι ήταν αδύνατον. Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα βουνίσιων που κατακτούσαν τους ανθρώπους της κοιλάδας, αλλά σπάνια από ανθρώπους της κοιλάδας που κατακτούσαν τους ανθρώπους του βουνού.

Ωστόσο, πάντα υπήρχε ο κίνδυνος όταν οι βουνίσιοι κατακτούσαν τους πεδινούς, να εγκατασταθούν οι ίδιοι στην κοιλάδα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι όταν οι βουνίσιοι κάνουν ειρήνη με την κοιλάδα, όταν γίνει ασφαλές για αυτούς να κατεβαίνουν μέσα στην κοιλάδα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η ασφάλεια και η σιγουριά, επειδή τότε χάνεις την ελευθερία και την ανεξαρτησία του βουνού, την άγρια ελευθερία του βουνού!

 Η κοιλάδα είναι η χώρα του ανθρώπου. Τα υψίπεδα είναι η χώρα του Θεού. Ο άνθρωπος κυριαρχεί στη κοιλάδα, όμως μόνο ο Θεός κυριαρχεί στο βουνό, και οι άνθρωποι που ζούνε στα βουνά το ξέρουνε αυτό. Όμως οι άνθρωποι που ζούνε στις κοιλάδες νομίζουν ότι αυτοί  είναι θεοί, επειδή είναι κυρίαρχοι του εαυτού τους. Έχουν γίνει τόσο ασφαλείς και νομίζουν ότι δε χρειάζονται το Θεό. Έχουν ξεχάσει ότι υπάρχει κάποιος Θεός, επειδή δεν μπορούν να δουν τον ουρανό άλλο πια. Όμως εκείνοι πάνω στα βουνά ζούνε πράγματα που είναι τόσο τρομακτικά και επικίνδυνα που πρέπει να ζούνε κοντά στο Θεό.

Αν ανεβείς σ’ ένα βουνό, είναι συνήθως ένας τραχύς και κακοτράχαλος δρόμος και συχνά σημαίνει ότι κουβαλάς ένα δύσκολο και βαρύ φορτίο. Και αν και οι άνθρωποι που συναντάς στο βουνό δεν είναι πάντα ευγενικοί, οι άλλοι είναι χειρότεροι κάτω στην κοιλάδα. Δεν υπάρχουν πολλά μέρη για να ζεις στο βουνό – μόνο μικρά κακοφτιαγμένα καταφύγια και σκέπαστρα. Δεν έχει πολλά για φαγητό. Κάνει κρύο και έχει ανέμους όμως είναι συναρπαστικό ακόμα και να πεθάνεις εκεί. Είναι καλύτερο να πεθάνεις στο βουνό παρά να ζεις στην κοιλάδα! Και ποιος διάβασε στην εφημερίδα για τον άνθρωπο που γλίστρησε και έπεσε στο δρόμο της πόλης; Όμως ο άνθρωπος που πεθαίνει στο βουνό, ακόμη και σε μια μακρινή χώρα, αποτελεί είδηση επειδή τουλάχιστον τόλμησε να προσπαθήσει!

Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, δυο από τους Εβραίους της Παλαιάς Διαθήκης που κατασκόπευσαν τη Γη της Επαγγελίας, ήταν πραγματικοί πρωτοπόροι και βουνίσιοι. Όταν οι άλλοι ανιχνευτές εξέφρασαν φόβο για τους κινδύνους και τις κακουχίες που είχαν μπροστά τους, ο Χάλεβ ήταν σαν να έλεγε «Άσε τους άπιστους να πάρουν τις κοιλάδες. Εγώ θα πάρω το βουνό!» (Αριθμοί 13:30, Ιησούς του Ναυή 14:12). Ήταν ένας αγωνιστής και ένας πρωτοπόρος. Αυτός και ο Ιησούς του Ναυή ήταν οι μόνο από την παλιά γενιά που επιβίωσαν τα σαράντα χρόνια στην έρημο με τον Μωυσή και ο Θεός τους επέτρεψε να εισέλθουν και να απολαύσουν τη Γη της Επαγγελίας. Τα περπατημένα μονοπάτια είναι για τους κουρασμένους ανθρώπους, όμως οι βουνοκορφές είναι για τους δυνατούς πρωτοπόρους.

Αν πάρεις τα βουνά, θα αφήσεις τους όχλους πίσω σου. Διαβάζουμε ότι όταν ο Ιησούς ανέβηκε στο βουνό, μόνο οι μαθητές Του «ήρθαν σ’ Αυτόν» (Ματθαίου 5:1). Ήταν οι μόνοι που είχαν το ανεκτίμητο προνόμιο να ακούσουν το πιο περίφημο κήρυγμα στον κόσμο. Οι μόνοι που πραγματικά άκουσαν τη φωνή από τον Ουρανό εκείνη τη μέρα ήταν εκείνοι που άφησαν τους όχλους και πήραν τα βουνά – οι μαθητές, εκείνοι που ακολούθησαν τον Ιησού σ’ όλο το δρόμο.

Αναρωτιέμαι πόσοι προσπάθησαν να πάνε μαζί τους για λίγο και ξέμειναν στην άκρη του δρόμου λαχανιασμένοι και ξεθεωμένοι. Είμαι αρκετά σίγουρος ότι αυτό ξεκαθάρισε όλους εκείνους τους ανθρώπους που Τον ακολουθούσαν μόνο για να τους δώσει κι άλλα καρβέλια και ψάρια (Ματθαίου 14:14-21) με τη σκέψη «Τι έχω να κερδίσω εγώ;» επειδή το τίμημα ήταν πάρα πολύ μεγάλο! «Τι ωφελεί να σκαρφαλώνεις σ’ αυτό το μεγάλο βουνό με αυτούς τους τρελούς! Είναι φανατισμένοι όπως και να ‘χει αλλιώς δε θα σκαρφάλωναν σ’ αυτό το βουνό! Είναι ανόητοι! Δεν ξέρουν ότι κανείς δεν έχει αναρριχηθεί σ’ αυτό ποτέ πριν; Δεν ξέρουν ότι δεν μπορείς να το κάνεις; Γιατί θα πρέπει να ανεβούμε εκεί και να ριψοκινδυνέψουμε το λαιμό μας ακόμα κι αν πραγματικά θα δούμε ένα θαύμα ή κι αν πάρουμε ακόμα ένα σάντουιτς με ψάρι; Δεν ωφελεί να ταλαιπωρούμε τους εαυτούς μας μ’ αυτό το βουνό! Ας καθίσουμε εδώ κάτω και ας δούμε αν θα τα καταφέρουν ποτέ να γυρίσουν πίσω ξανά. Θα καθίσουμε εδώ και θα απολαύσουμε μια ωραία ξεκούραση ενώ αυτοί θα σκαρφαλώνουν στο βουνό. Περίμενε να δούμε αν μπορεί να γίνει πρώτα.»

Λοιπόν, σπάνια ακούς ποτέ για τους ανθρώπους που περιμένουν να δουν αν μπορεί να γίνει κάτι. Ακούς μόνο για τους ανθρώπους που είτε τα κατάφεραν, ή πέθαναν προσπαθώντας. Όμως όταν τα καταφέρεις, το στόμα του Θεού θα ανοίξει για σένα! Ο Θεός θα σου μιλάει πρόσωπο με πρόσωπο και Αυτός ο Ίδιος θα σου διδάσκει και θα σου αποκαλύπτει τα μεγαλύτερα μυστικά Του!

Έτσι λοιπόν τι ακούς πάνω στο βουνό; Ακούς πράγματα που πρόκειται να αντηχήσουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τι ακούς μέσα στην ηρεμία; Ψιθύρους που πρόκειται να αλλάξουν την πορεία της ιστορίας! Οι σπουδαιότεροι νόμοι που δόθηκαν ποτέ στον άνθρωπο, από τους οποίους διοικείται ακόμα ο περισσότερος πολιτισμένος κόσμος, δόθηκαν σε έναν άνθρωπο που ήταν μόνος πάνω σ’ ένα βουνό. Ένας άνθρωπος, ο Μωυσής κατέβηκε από ένα βουνό με τις Δέκα Εντολές και το Εβραϊκό έθνος δεν ήταν ποτέ πια το ίδιο, ούτε και ο κόσμος!

Το πιο υπέροχο κήρυγμα που ακούστηκε ποτέ, η "Επί του Όρους Ομιλία”, δόθηκε σε λίγα άτομα πάνω σε ένα βουνό από το μεγαλύτερο ορειβάτη

όλων, τον Ιησού, ο οποίος τελικά ανέβηκε στο τελευταίο Του βουνό—τον Γολγοθά—και πέθανε μόνος για τις αμαρτίες του κόσμου. Αυτό ήταν ένα βουνό που μόνο Αυτός μπορούσε να το ανέβει για μένα και για σένα, όμως τα κατάφερε!

Μετά αφού οι μαθητές του Ιησού άκουσαν την “Επί του Όρους Ομιλία”, κατέβηκαν και άλλαξαν τον κόσμο. Δεν ήταν ποτέ πια οι ίδιοι. Τι ήταν αυτό που τους άλλαξε και άλλαξαν τον κόσμο;—Όταν άκουσαν τη φωνή του Θεού να τους διδάσκει πράγματα που ήταν εντελώς αντίθετα από αυτά που λέγονταν στην κοιλάδα!

Στο βουνό ο Ιησούς έλεγε: “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι [οι ταπεινοί], γιατί αυτών είναι η Βασιλεία των Ουρανών” (Ματθαίου 5:3). Απλοί, μικροί, αμόρφωτοι ψαράδες ακούγανε έναν ξυλουργό να τους λέει κάτι που θα τους έκανε μεγαλύτερους κυβερνήτες και από τους Καίσαρες της Ρώμης! ! «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.»--Οι φτωχοί, αμαθείς και αμόρφωτοι μαθητές Του—«διότι αυτών είναι η Βασιλεία» που πρόκειται να κυβερνήσει το Σύμπαν! Στην κοιλάδα διακήρυτταν το αντίθετο, «Ευλογημένοι είναι οι Ρωμαίοι--οι  υπερήφανοι, οι αλαζόνες και οι ισχυροί. Κοιτάξτε τι έχουν κάνει! Έχουν κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο.  Αξίζει να είσαι ένας Ρωμαίος!» Και η συμπεριφορά τους προς τον Ιησού και  τους οπαδούς του ήταν «Πώς τολμάτε να εισβάλλετε στην κοιλάδα μας και να μας λέτε πράγματα που λέχθηκαν πάνω σ’ ένα βουνό; Πώς τολμάτε να μας λέτε ότι υπάρχει κάποιος άλλος βασιλιάς εκτός από τον Καίσαρα! Φύγετε από εδώ! Εμείς δεν έχουμε άλλο βασιλιά εκτός από τον Καίσαρα!» (Ιωάννη 19:15). – Και όταν έκαναν μάρτυρες τους μαθητές του Ιησού, απλώς τους προώθησαν στο Βασίλειο των Ουρανών – που μια μέρα θα εξαλείψει τα βασίλεια αυτού του κόσμου! (Δανιήλ 2:44).

«Μακάριοι οι πενθούντες, διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθή» (Ματθαίου 5:4). Μακάριος να πενθείς; Πιο μακάριος με το να έχεις προβλήματα και θλίψεις; Ναι, επειδή θα παρηγορηθείς. Στην κοιλάδα λένε, «Είσαι πιο μακάριος όταν χαίρεσαι και είσαι ευτυχισμένος και έχεις γιορτές! Αυτή είναι η χαρά μας. Πώς τολμάτε να έρχεστε ανάμεσά μας με προειδοποιήσεις, λέγοντάς μας να αλλάξουμε!»--Όμως εσείς, οι βουνίσιοι άνθρωποι, θα παρηγορηθείτε και εκείνοι θα κριθούνε!

            «Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.»
 (Ματθαίου 5:5). Εκείνοι που είναι πράοι, που δεν αντιμάχονται με βία και είναι πρόθυμοι να υποφέρουν για το Ευαγγέλιο, πρόκειται να είναι οι νικητές της μεγαλύτερης μάχης όλων των μαχών—της μάχης για ολόκληρο τον κόσμο! Εκείνοι που  πρέπει να πάνε στη φυλακή για την πίστη τους, που δέχονται να υποστούν το χτύπημα στο μάγουλο και το διωγμό, είναι οι κυβερνήτες του επόμενου κόσμου, του κόσμου που θα έρθει! (Β’ Τιμόθεος 2:12) Οι φτωχοί στο πνεύμα είναι ένας βουνίσιος λαός. Αυτοί που θρηνούν κατοικούν στο βουνό. Οι πράοι είναι από τα βουνά.

“Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή” (Ματθαίου 5:6). Οι άνθρωποι πάνω στο βουνό πεινάνε και διψάνε για την αλήθεια και μόνο ο Θεός μπορεί να τους ικανοποιήσει. Οι άνθρωποι κάτω στη κοιλάδα δεν μπορούν να δουν πιο μακριά από την άκρη της μύτης τους, είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και είναι χορτάτοι—και ο Θεός τους ξαποστέλνει άδειους. (Βλέπε Λουκά 1:53.)

«Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή» (Ματθαίου 5:7). Οι ελεήμονες είναι από το βουνό. Σπάνια ακούς για σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου στην κοιλάδα. Αυτά τα φημισμένα σκυλιά διασώστες είναι βουνίσια σκυλιά. Σώζουν και έχουν έλεος για τους βουνίσιους ανθρώπους και αποκτούν έλεος και δόξα και ακόμη και φήμη!

“Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσι ιδεί τον Θεόν” (Ματθαίου 5:8). Το λιωμένο χιόνι είναι το πιο καθαρό νερό στον κόσμο. «Εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών, εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον!» (Ησαΐας 1:18). Καθαροί στην καρδιά. Ο Βασιλιάς Δαβίδ δεν ήταν πάντα καθαρός, όμως επειδή αγαπούσε τον Κύριο και ήξερε ότι ήταν ένας αμαρτωλός και στηριζόταν στη συγχώρεση του Θεού, ο Θεός του έδειξε έλεος. Παρά τις αμαρτίες και τα λάθη του Δαβίδ, ο Θεός τον αποκάλεσε «άνθρωπο της καρδιάς Του» (Πράξεις 13:22). Ήταν καθαρός στην καρδιά. Στο βουνό ο αέρας είναι καθαρός, το νερό είναι καθαρό και οι άνθρωποι είναι καθαροί στην καρδιά. Βλέπουν το Θεό!

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.» (Ματθαίου 5:9). Ειρηνοποιοί με ποιόν; Να κάνεις ειρήνη με τον εχθρό, με την κοιλάδα; Πώς μπορείς να έχεις ειρήνη μαζί τους; Πώς μπορείς να έχεις ειρήνη με την κοιλάδα όταν η κοιλάδα αρνείται να έχει ειρήνη μαζί σου; Εσύ έρχεσαι να κηρύξεις την ειρήνη αλλά τι συμβαίνει; Αυτοί είναι έτοιμοι για πόλεμο! Δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη μ’ εκείνους που θέλουν πόλεμο! (Ψαλμός 120:7).

            Με ποιον μπορείς να κάνεις ειρήνη τότε;--Ειρήνη με το Θεό και ειρήνη με τους ειρηνοποιούς, μ’ εκείνους που θέλουν την ειρήνη. Κατά τη γέννηση του Ιησού, οι άνγελοι έψαλλαν, «Ειρήνη στη γη στους ανθρώπους με καλή θέληση.» (Λουκά 2:14) Όχι «καλή θέληση  προς τους ανθρώπους», αλλά όπως άλλες μεταφράσεις της Βίβλου λένε, «προς τους ανθρώπους με καλή θέληση.» Πώς μπορείς να έχεις ειρήνη με ανθρώπους με κακιά θέληση; Με αυτούς είναι αδύνατο! Σπάνια υπάρχει ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους του βουνού και στους ανθρώπους της κοιλάδας επειδή ούτε καν που αρχίζουν να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον. Το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι βουνίσιοι είναι να κατακτήσουν τους ανθρώπους της κοιλάδας και ο πιο εύκολος τρόπος για να το κάνεις αυτό είναι να αφήσεις εκείνους που δεν ακούνε να σαπίσουν μέσα στην ίδια την ανομία τους, έτσι ώστε να γίνουν αδύναμοι και τεμπέληδες, παχύσαρκοι και άρρωστοι με την ίδια τους την αμαρτία. Έπειτα δεν θα είναι άξιοι αντίπαλοι για τους βουνίσιους! Αυτή είναι η ιστορία για χιλιάδες χρόνια. Οι βουνίσιοι κατακτούνε τους πεδινούς.

«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης ...» (Ματθαίου 5:10α). Έρχονται κάτω από το βουνό και προσφέρουν την ειρήνη του βουνού σ’ εκείνους στην κοιλάδα και τους λυντσάρουν, τους  φυλακίζουν και τους σταυρώνουν!--Όμως είναι μακάριοι! Είναι πιο ευλογημένο να σε λυντσάρουν, να σε φυλακίζουν και να σε σταυρώνουν, όταν ξέρεις ότι είσαι από το βουνό και ότι έχεις την αλήθεια και ξέρεις ότι έχεις δίκιο, από το να ζεις ένα ψέμα μέσα στην κοιλάδα μέσα στην τεμπελιά και την ασφάλεια. Είσαι διωκόμενος επειδή έχεις δίκιο και αυτοί δεν μπορούν να αντέξουν το δίκιο! Οι άνθρωποι της κοιλάδας ήταν μέσα στο σκοτάδι για τόσο πολύ καιρό, που το φως τους τυφλώνει και δεν μπορούν να αντέξουν να καταλάβουν ότι εσύ έχεις δίκιο και ότι αυτοί κάνουν λάθος. Δεν θέλουν να εκτεθούν!

«. . . Διότι αυτών είναι η Βασιλεία των Ουρανών.» Τελειώνουμε εκεί που αρχίσαμε. Οι φτωχοί στο πνεύμα είναι οι καταδιωγμένοι και, είτε έτσι είτε αλλιώς, καταλήγουν στη Βασιλεία των Ουρανών!

«Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού» (Ματθαίου 5:11). Οι άνθρωποι της κοιλάδας λένε,  «Διαταράζεις την ψευδή αίσθηση της ασφάλειάς μας, διαταράζεις της ειρήνη μας». Αυτό που στην πραγματικότητα προσπαθούσες να κάνεις ήταν να τους δώσεις ειρήνη. Διαταράζεις την σύγχυσή τους. Σ’ αυτούς η σύγχυση είναι η ειρήνη. Αυτό είναι το είδος της ειρήνης που καταλαβαίνουν. Μισούν που εσύ έρχεσαι με την πραγματική ειρήνη επειδή αυτό αποκαλύπτει ότι εκείνοι δεν έχουν πραγματική ειρήνη. Κι έτσι θα πούνε ψέματα και θα εξαπατήσουν και θα πούνε εναντίον σας κάθε κακό λόγο ψευδόμενοι.

            «Όμως χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθαίου 5:12). Όχι εδώ πάντα εκτός κι αν ζεις μέσα στο συνεχή Παράδεισο της ειρήνης και της χαράς Του Κυρίου. Τότε μπορείς να πάρεις πολύ από αυτή την ανταμοιβή αμέσως τώρα. Μπορείς να είσαι ήδη μέσα στον Παράδεισο στο Πνεύμα. Ο Ιησούς είπε ότι «το Βασίλειο των Ουρανών είναι μέσα σας» (Λουκά 17:21), τόσο μεγάλη είναι αυτή η ανταμοιβή του Ουρανού μέσα στην καρδιά σου, και μεγάλη θα είναι και η ανταμοιβή σου στον Ουρανό και μετά.

«. . . Επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.» (Ματθαίου  5:12α) --Εκείνους τους άλλους προφήτες σαν εσάς, τους άλλους προφήτες όπως είστε εσείς.  Ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές Του ότι κι αυτοί ήταν προφήτες, επίσης. Έχετε ενταχθεί στις τάξεις των προφητών όταν δέχεστε διωγμό για τις προφητείες σας, και «μεγάλος είναι ο μισθός σας στον Ουρανό!» (Ματθαίου 5:12β).

            «Σεις είσθε το άλας της γης. Εάν το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; Εις ουδέν πλέον χρησιμεύει, ειμή να ριφθή έξω, και να καταπατήται υπό των ανθρώπων!» (Ματθαίου 5:13). Μερικά από τα μέλη των κατεστημένων εκκλησιών νομίζουν ότι είναι το αλάτι της γης! Υπήρχε μια εποχή στις μέρες της Πρώτης Εκκλησίας στο Βιβλίο των Πράξεων, όταν τους Χριστιανούς τους κυνηγούσαν, τους καταδίωκαν και τους σταύρωναν–όμως εκείνοι ήταν το αλάτι της Γης! Όμως τώρα οι περισσότεροι από εκείνους τους βουνίσιους ανθρώπους έχουν κατεβεί για να ζήσουν στην κοιλάδα και έχουν χάσει την αλμυράδα τους.

Έτσι λοιπόν ποιά πρόκειται να είναι η δική σου απόφασή;--Σαν του Χάλεβ και του Ιησού του Ναυή, «Θα πάρω τα βουνά!» ή θα προτιμήσεις να ζεις μέσα στην οργιώδη πολυτέλεια της κοιλάδας με τους πνευματικά νεκρούς ανθρώπους της κοιλάδας που πήγαν μέχρι εκεί μπορούσαν και δε θέλουν να πάνε μακρύτερα;

            Ποια έθνη έχουν μείνει ελεύθερα πιο πολύ μέσα  σ’ όλη την ιστορία από τα περισσότερα έθνη του κόσμου;--Εκείνα όπως η Ελβετία στην κορυφή των Άλπεων, το Αφγανιστάν πάνω στην οροσειρά των Ινδουιστικών Κους, και το Νεπάλ στην κορυφή των Ιμαλαΐων! Άλλοι πολιτισμοί έχουν έρθει και έχουν περάσει όμως αυτά είναι ακόμη εδώ! Μπορεί να μην είναι με μεγάλους πληθυσμούς ή ισχυρά ή πολύ φημισμένα, όμως είναι ακόμη εδώ!

            Στις γραφές, είναι τα βουνά κι όχι οι κοιλάδες αυτά που συμβολίζουν τη  δύναμη και η μεγαλοσύνη. Ο Κύριος μιλάει για το Βασίλειο του Θεού ότι είναι σαν ένα βουνό που γίνεται τόσο μεγάλο που γεμίζει όλη τη γη! (Βλέπε Δανιήλ 2:35,44.) Μιλάει για τον οίκο του Κυρίου ότι είναι ένα βουνό, όπου ολόκληρη η γη θα έρθει και θα προσκυνήσει και από όπου θα εξέρχεται ο Λόγος του Κυρίου. (Ησαΐα 2:2.)

            «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου, δεν θέλω στερηθή ουδενός.  Εις βοσκάς χλοεράς με ανεύπαυσεν» (Ψαλμός 23:2). Πού έχεις φανταστεί  εκείνες τις βοσκές; Πάντα τις φανταζόμουνα σαν ορεινά λιβάδια με όμορφες μικρές κρυστάλλινες ορεινές λιμνούλες. «Ηνώρθωσε την ψυχήν μου, με ωδήγησε δια τρίβων(μονοπάτια) δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος Αυτού» (Ψαλμός  23:3). Με τι μοιάζει το μονοπάτι του Θεού;--Με ένα στενό και κακοτράχαλο ορεινό μονοπάτι! «Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω …!» (Ψαλμός 23:4). Υπάρχει θάνατος μέσα στην κοιλάδα! Η ζωή είναι πάνω στο βουνό! Φύγε από την κοιλάδα!  «Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν» (Ψαλμός 11:1).

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τις εκδόσεις μας με email