The Family [ Home ]















 

Send This Page to a Friend

Reader's Corner: Main Page

Σιγά - σιγά! Όχι βιαστικά!
(Πίεζε αργά, μην τραβάς απότομα!)

 

Μια μέρα εγώ κι η γυναίκα μου βιαζόμασταν να πάμε σπίτι για να κάνουμε τη δουλειά μας, το γράψιμό μας, όμως αντί γι’ αυτό καθίσαμε  σ’ έναν όμορφο πέτρινο τοίχο για να απολαύσουμε τη θέα για μια στιγμή — όταν μας ήρθε αυτή η έμπνευση:

            Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που να μπορεί να απολαύσει κάποιος με βιασύνη — ένα ποτήρι κρασί, έναν περίπατο, μια ομιλία, μια βόλτα με το αμάξι, μια θέα, ένα γεύμα ή μια αγκαλιά. Ο Θεός δεν είναι σχεδόν ποτέ σε βιασύνη! Του παίρνει χρόνο για να φτιάξει ένα μωρό, ένα λουλούδι, ένα δέντρο, ένα ηλιοβασίλεμα ή ακόμα κι ένα βλαστάρι χορταριού.

            Είναι ένα παράξενο πράγμα, αλλά σκέψεις σαν κι αυτές μου έρχονταν όταν ήμουν μικρό παιδί καθισμένος σ’ ένα λόφο. Συνήθιζα να σκέφτομαι και να αναρωτιέμαι για το τι σήμαινε το κάθε πράγμα στη φύση – ότι όλα ήταν μια απεικόνιση από κάτι· τα πάντα σήμαιναν κάτι!

            Η θάλασσα είναι πάντα ειρηνική και ήσυχη, αργή και νωχελική, εκτός κι αν υπάρχει μια καταιγίδα.

            Η ταχύτητα σκοτώνει. Η βιασύνη φέρνει τη σπατάλη. Η υπομονή χρειάζεται την πίστη. Όταν είσαι βιαστικός, σου ξεφεύγουν πράγματα, χάνεις πράγματα, ξεχνάς πράγματα και εξαντλείσαι γρήγορα. Μπορεί κάνεις μια έξαλλη ζωή, αλλά μπορεί να μην ζήσεις αρκετά για να την απολαύσεις. Μπορεί να παντρευτείς με βιασύνη αλλά να το μετανιώσεις μέσα σε βαρεμάρα. Μπορεί να γλυτώσεις ένα λεπτό αλλά να χάσεις μια ζωή! Μπορεί να είσαι οικονόμος με τις δεκάρες αλλά σπάταλος με χιλιάρικα.

            Αν πηγαίνεις αργά, φτάνεις στον προορισμό σου πιο γρήγορα — τουλάχιστον φτάνεις κάπου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, καλύτερα ασφαλής παρά μετανιωμένος! Αν σταματήσεις για να κοιτάξεις προτού κάνεις το άλμα, μπορεί να μη χρειαστεί να το κάνεις καθόλου. Μια αστοχία είναι όσο και μια πλήρη αποτυχία! Χρειάζεται χρόνος για να σκοπεύσεις σωστά.

            Όταν ήμουν στο στρατό, συχνά είχαμε ασκήσεις σκοποβολής στα πεδία βολής. Μερικοί από τους στόχους κινούνταν, ενώ άλλοι εμφανίζονταν για μια στιγμή και μετά εξαφανίζονταν. Πολλοί από τους στρατιώτες βιαζόντουσαν τόσο πολύ να πυροβολήσουν από φόβο μήπως εξαφανιστεί ο στόχος, που αστοχούσαν εντελώς. Ήταν τόσο νευρικοί που τραβούσαν τη σκανδάλη τόσο απότομα και δυνατά που τράνταζαν ολόκληρο το όπλο, κάτι που τους έκανε να χάσουν το σημάδι τους, το στόχο. Όμως εγώ έπαιρνα το χρόνο μου να ακουμπήσω τον αγκώνα μου σταθερά, να σκοπεύσω με ακρίβεια και να πιέσω τη σκανδάλη αργά. Έμαθα να περιμένω μέχρι να είμαι σίγουρος ότι μπορούσα να χτυπήσω το κέντρο του στόχου και μετά πυροβολούσα. Έγινα τόσο καλός σ’ αυτό που με κατέταξαν στους άριστους σκοπευτές, δεινός σκοπευτής, με εννιά στις δέκα βολές στο κέντρο του στόχου σε διαγωνισμό. Δεν ήμουν ούτε βιαστικός ούτε όμως ξεχνούσαν να πυροβολήσω. Έπαιρνα λογικό χρόνο για να σημαδέψω ίσια και να πιέσω την σκανδάλη, όχι να την τραβήξω απότομα! Να πιέζεις αργά, να μην τραβάς απότομα αλλιώς θα χάσεις κάτι!

            Κάλλιο αργά παρά ποτέ· καλύτερα ασφαλής παρά μετανιωμένος! Αν σταματήσεις για να κοιτάξεις προτού κάνεις το άλμα, μπορεί να μη χρειαστεί να το κάνεις καθόλου.

            Η Ρώμη δεν χτίστηκε μέσα σε μια μέρα. Μια φορά που είχα μεγάλη βιασύνη να κάνω κάτι, ο Θεός μου μίλησε με το εξής παράδειγμα:

            Χρειάζεται χρόνος για να χτίσεις ένα σπίτι. Πρώτα, πρέπει να στρώσεις τα θεμέλια στερεά, μετά να στρώσεις το ένα τούβλο πάνω στο άλλο, και τη μια πέτρα πάνω στην άλλη, σταθερά με τσιμέντο, με το κάθε κομμάτι να ταιριάζει με ακρίβεια — και δεν μπορείς να το κάνεις αυτό βιαστικά αλλιώς ο τοίχος σου θα καταρρεύσει. Μετά η στέγη πρέπει να χτιστεί με ασφάλεια, το ένα δοκάρι πάνω στο άλλο, το ένα καδρόνι πάνω στο άλλο και το ένα κεραμίδι πάνω στο άλλο. Μετά έρχονται οι σοβατζήδες· έπειτα αυτοί που κάνουν το τελείωμα με τα παράθυρα και τις πόρτες, στρώνουν τα πατώματα και τέλος το βάψιμο. Μετά στο τέλος, έχεις ένα κτίριο που είναι πολύ καλά χτισμένο — ένα όμορφο θέαμα για να το βλέπεις, ένα καλοχτισμένο οικοδόμημα φτιαγμένο αργά και καλά για να κρατήσει!

            Όμως έχω δει μερικά κτίρια που τα είχαν ξεπετάξει με βιασύνη, που ήταν, όπως μερικοί απατεώνες εργολάβοι συνήθιζαν να λένε αστειευόμενοι, «αρκετά γερά για να βγεις έξω προτού πέσουν!» — Και είναι αυτό το είδος των κτιρίων που καταρρέουν στις καταιγίδες και σκοτώνουν τους ενοίκους τους! Είδα χιλιάδες κτίρια κατεδαφισμένα από έναν τυφώνα μια φορά. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν λόγω ελαττωματικών, βιαστικών κατασκευών που δεν μπορούσαν να αντέξουν τον άνεμο της αντιξοότητας.

            Μπορείς να έχεις ειρήνη ακόμη και στη μέση της καταιγίδας αν γνωρίζεις ότι είσαι ασφαλής και αναπαύεσαι σε ένα ασφαλές κτίριο —  δυνατό, στερεό, καλοχτισμένο, αμετακίνητο και από την πιο άγρια θύελλα. Ένα καλό κτίριο δεν το βάζει στα πόδια για να φύγει. Δεν το παρασέρνει η θύελλα. Απλώς μένει σταθερά στη θέση του μέχρι να σταματήσει η θύελλα.

            Εμείς πρέπει να προσμένουμε τον Κύριο. «αυτοί που προσμένουν τον Κύριο θα ανανεώσουν τη δύναμή τους» (Ησαΐα 40:31), αντί να εξαντληθούν. «Θα φυλάξεις σε τέλεια ειρήνη το πνεύμα που επιστηρίζεται επάνω σε Σένα, επειδή, σε Σένα έχει το θάρρος του.»  (Ησαΐα 26:3) «μπαίνουμε μέσα στην κατάπαυση εμείς που πιστέψαμε (Εβραίους 4:3).

            Να αναπαύεσαι εν Κυρίω! Η υπομονή απαιτεί πίστη. Η θλίψη σου διδάσκει την υπομονή επειδή σε αναγκάζει να εμπιστεύεσαι τον Κύριο, να έχεις πίστη στο Θεό για το αποτέλεσμα (Ρωμαίους 5:3).

            «Όποιος σπεύδει με τα πόδια, σκοντάφτει» (Παροιμίες 19:2). «Οι ασεβείς, όμως, είναι σαν την ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν μπορεί να ησυχάσει Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς, λέει ο Θεός μου. (Ησαΐα 57:20-21). Παρασέρνονται πέρα δώθε και δεν μπορούν να αναπαυθούν. Όμως «απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού» (Εβραίους 4:9).

            Πίεζε αργά, μην τραβάς απότομα, αλλιώς θα χάσεις κάτι — και το να χάσεις το στόχο του Θεού είναι αμαρτία!

            Όταν ο Μωυσής ήταν βιαστικός για να ελευθερώσει το λαό του Ισραήλ, σκότωσε έναν Αιγύπτιο και έπρεπε να φύγει για να γλυτώσει τη δική του ζωή, μόνο. Όμως μετά από σαράντα χρόνια που έβοσκε υπομονετικά και ταπεινά τα πρόβατα στην ερημιά, ήταν τελικά έτοιμος για το αργό, κουραστικό, υπομονετικό έργο της Εξόδου — αργό, αλλά σίγουρο!

            Έπειτα πέρασε σαράντα μέρες και νύχτες πάνω στο βουνό και άκουσε από το Θεό, όμως μέσα σε ένα γρήγορο δευτερόλεπτο θυμού, έσπασε και τις Δέκα Εντολές και έπρεπε να πάει πίσω επάνω και να περάσει άλλες σαράντα μέρες εκεί. Η βιασύνη του του κόστισε δυο φορές περισσότερο χρόνο (Έξοδος, κεφάλαια 32-34).

            Η ταχύτητα σκοτώνει. Η βιασύνη φέρνει τη σπατάλη. Αν είσαι βιαστικός, σου ξεφεύγουν πράγματα, χάνεις πράγματα, ξεχνάς πράγματα και εξαντλείσαι γρήγορα.

            Στο μύθο του Αισώπου, «Η Χελώνα και ο Λαγός», δεν ήταν ο λαγός που τα κατάφερε, αλλά η χελώνα!

            Η γυναίκα μου συνήθιζε να μου λέει στο δρόμο για κάποια συνάντηση ή ραντεβού, «Τώρα, γλυκέ μου, δεν έχουμε χρόνο για τα πιο σύντομα δρομάκια σου!» Ήξερε τι συνέβαινε συνήθως όταν άρχιζα να κόβω δρόμο μέσα από τα χωράφια να βρω μια πιο γρήγορη διαδρομή: Χανόμασταν και φτάναμε πιο αργά από ποτέ!

            Πίεζε αργά, μην τραβάς απότομα, αλλιώς θα χάσεις το στόχο — και αυτό είναι αμαρτία.

            Μερικές οι φορές η γυναίκα μου γίνεται πολύ ανυπόμονη μαζί μου επειδή δεν της απαντώ αμέσως όταν μου κάνει μια ερώτηση, όμως μου παίρνει χρόνο για να σκεφτώ και να προσευχηθώ για να είμαι σίγουρος ότι θα δώσω τη σωστή απάντηση. Οποιοσδήποτε μπορεί να απαντήσει αμέσως, όμως λένε πραγματικά κάτι; Να είσαι αργός στο να μιλάς, αργός στη οργή (Ιακώβου 1:19). Να πηγαίνεις αργά. Να παίρνεις το χρόνο σου. Θα απολαμβάνεις τα πράγματα περισσότερο και θα παίρνεις περισσότερα από τη ζωή.

            Ο πατέρας μου συνήθιζε να τραγουδάει ένα αστείο μικρό τραγουδάκι: «Ποτέ μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνει αγχωμένος, βιαστικός ή οργισμένος, αλλιώς θα καταλήξεις ληστεμένος, παντρεμένος ή πεθαμένος!»

«Πήγαινε στο μυρμήγκι, ω οκνηρέ· παρατήρησε τους τρόπους του, και γίνε σοφός» (Παροιμίες 6:6). Όμως παίρνει χρόνο ακόμα και για να μελετήσεις τις πολυάσχολες  μικρές αστείες κινήσεις του μυρμηγκιού για να μάθεις κάτι από αυτό. Μην είστε οκνηροί, να είστε επιμελείς στην εργασία σας (Ρωμαίους 12:11). Ο βραδύποδας κρέμεται εκεί από ένα κλαδί όλη μέρα με τα μάτια του κλειστά, κοιμισμένος, σχεδόν εντελώς ακίνητος, τόσο που μοιάζει σαν μέρος τους δέντρου. Δεν είναι απλώς αργός· φέρεται σαν να είναι πεθαμένος!

            «Να εγκρατεύεστε σε όλα» (Α΄Κορινθίους 9:25. «Η επιείκειά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τούς ανθρώπους (Φιλιππησίους 4:5). «Προσέχετε, λοιπόν, πώς να περπατάτε ακριβώς· όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί.» (Εφεσίους 5:15).

            Πίεζε αργά, μην τραβάς απότομα, αλλιώς  μπορεί να χάσεις το στόχο — και αυτό είναι αμαρτία!

 

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

 

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τις εκδόσεις μας με email


Στείλε αυτή τη σελίδα σ' έναν  φίλο σου

 

Το όνομά σου

 

Το email σου

 

Το όνομα του φίλου σου

 

Το email του φίλου σου

 

Το μήνυμά σου (προαιρετικά)

 

Εισάγετε τον Κωδικό >