"Κύριε Παπαδερέ, ποιο είναι το νόημα της ζωής;" Ρώτησα τον ηλικιωμένο Γερμανό καθηγητή ιστορίας και πολιτισμού της Ελλάδας.

Ακολούθησε το αναμενόμενο γέλιο, και οι σπουδαστές άρχισαν να σηκώνονται για να φύγουν.

Ο Παπαδερός σήκωσε το χέρι του, έκανε την αίθουσα να σωπάσει, και με κοίταζε για αρκετή ώρα, προσπαθώντας να καταλάβει με τα μάτια του αν ήμουν σοβαρός και από το βλέμμα μου κατάλαβε ότι πραγματικά το εννοούσα.

"Θα απαντήσω στην ερώτησή σου." Αφού έβγαλε το πορτοφόλι από την τσέπη του παντελονιού του, άρχισε να το ψαχουλεύει και τελικά ψάρεψε ένα δερμάτινο φακελάκι απ΄ το οποίο έβγαλε ένα πολύ μικρό στρογγυλό καθρεφτάκι, στο μέγεθος περίπου ενός πεντάδραχμου. Και αυτά που είπε ήταν περίπου τα εξής:

"Όταν ήμουν μικρός, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήμασταν πολύ φτωχοί και ζούσαμε σ' ένα απομονωμένο χωριό. Μια μέρα, στο δρόμο, βρήκα τα σπασμένα κομματάκια από έναν καθρέφτη. Μια γερμανική μοτοσικλέτα είχε καταστραφεί σ' εκείνο το μέρος.

"Προσπάθησα να βρω όλα τα κομματάκια και να τα συναρμολογήσω, όμως ήταν αδύνατο, κι έτσι κράτησα μόνο το μεγαλύτερο κομμάτι. Αυτό εδώ. Και τρίβοντάς το γύρω-γύρω πάνω σε μια πέτρα το έκανα στρογγυλό. Άρχισα να παίζω μ' αυτό σαν να ήταν παιχνίδι και με συνάρπαζε το γεγονός ότι μπορούσα να καθρεφτίζω το φως μέσα σε σκοτεινά μέρη που ο ήλιος δεν τα έβλεπε ποτέ–μέσα σε βαθιές τρύπες, σε χαραμάδες και σε σκοτεινές ντουλάπες. Αυτό κατέληξε να γίνει ένα παιχνίδι για μένα να φέρνω το φως μέσα στα πιο απρόσιτα μέρη που μπορούσα να βρω.

"Κράτησα το μικρό καθρεφτάκι και καθώς μεγάλωνα, το έβγαζα σε αργόσχολες στιγμές και συνέχιζα την πρόκληση του παιχνιδιού. Όταν ενηλικιώθηκα, άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν ήμουν εγώ το φως ή η πηγή του φωτός. Αλλά ότι το φως–η αλήθεια, η κατανόηση, η γνώση–υπάρχουν ήδη εδώ, αλλά θα λάμψουν στα σκοτεινά μέρη μόνο αν να τα καθρεφτίσω εγώ.

"Εγώ είμαι ένα κομμάτι του καθρέφτη του οποίου το σχήμα και τη μορφή δε γνωρίζω. Παρ' όλ' αυτά, μ' αυτό που έχω μπορώ να καθρεφτίσω το φως μέσα στα σκοτεινά μέρη αυτού του κόσμου–και να αλλάξω μερικά πράγματα σε μερικούς ανθρώπους. Ίσως κι οι άλλοι να το δουν και να κάνουν το ίδιο. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχω. Αυτό είναι το νόημα της δικής μου ζωής."

Και μετά πήρε το μικρό του καθρεφτάκι, και κρατώντας το προσεκτικά, εστίασε τις φωτεινές αχτίδες του ήλιου που έρεαν μέσα από το παράθυρο και τις αντανάκλασε πάνω στο πρόσωπό μου και μετά στα χέρια μου που ήταν σταυρωμένα πάνω στο θρανίο μου.

Πολλά από αυτά που διδάχτηκα με τη μέθοδο της μετάδοσης των πληροφοριών για την ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας εκείνο το καλοκαίρι έχουν ξεθωριάσει από τη μνήμη μου. Όμως μέσα στο πορτοφόλι του μυαλού μου εξακολουθώ να κουβαλώ ένα μικρό στρογγυλό καθρεφτάκι.–Ted Cashion

* * *

Κάνε ό,τι καλό μπορείς,
Με όποιο μέσο μπορείς,
Με όποιο τρόπο μπορείς,
Σε όποιο μέρος μπορείς,
Σε όποιο χρόνο μπορείς,
Για όσο πιο πολύ μπορείς.
–Τζον Γουέσλεϊ (1703-1791)

* * *

Προσπαθώ να δώσω στους φτωχούς ανθρώπους από αγάπη αυτά που οι πλούσιοι μπορούν να αποκτήσουν με λεφτά. Όχι, δε θα άγγιζα ένα λεπρό ούτε για χίλιες λίρες, κι όμως με προθυμία τον θεραπεύω για την αγάπη του Θεού.
—Μητέρα Τερέζα (1910-1997)

* * *

Μόνο η ζωή που ζει κάποιος για τους άλλους είναι μια ζωή που αξίζει.
—Άλμπερτ Αϊνστάιν. (1879-1955)

* * *

Επειδή όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, όμως όποιος χάσει τη ζωή
του για Μένα, αυτός θα τη σώσει. Επειδή τι όφελος έχει ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο, και χάσει ή ζημιώσει την ίδια του την ψυχή;
—Ιησούς (Λουκάς 9:24-25)