O Μάρλιν Ρέιμοντ ήταν ο προϊστάμενος βιβλιοθηκάριος για την μικρή κοινοτική βιβλιοθήκη του Γουότερκρεστ. Σαν παιδί ήταν μαθητής στο σχολείο εκεί και αργότερα έγινε δάσκαλος ιστορίας στο ίδιο σχολείο. Ήταν γέρος τώρα και παρόλο που αγαπούσε τα παιδιά, η αδύναμη υγεία του τον εμπόδιζε να τα βγάζει πέρα με τις απαιτήσεις των καθημερινών μαθημάτων.

           Η βιβλιοθήκη της πόλης ήταν η ζωή του Ρέιμοντ τώρα, ένα κτίριο που σπάνια τ' άφηνε από τότε που νοίκιασε ένα δωμάτιο στο δεύτερο όροφο. Ποτέ δεν παντρεύτηκε και δεν είχε δικά του παιδιά αλλά για όσους τον ήξεραν ήταν "ο Παππούς Ρέι", κι αυτό τον έκανε ιδιαίτερα ευτυχισμένο. Οι φήμες τον ήθελαν να έχει διαβάσει το κάθε βιβλίο στη βιβλιοθήκη, και τα πρόσεχε με μεγάλη φροντίδα. Μερικοί αστειεύονταν ότι μετά από το κόλλεϊ του, τη Μίνι, τα βιβλία ήταν η μεγαλύτερη του αγάπη.

Και τα παιδιά αγαπούσαν τον Παππού Ρέι. Έρχονταν στη βιβλιοθήκη πιο συχνά για να παρακολουθήσουν τις εβδομαδιαίες του "ιστορίες από την ιστορία" που πάντα λάμβαναν μέρος στη συγκεκριμένη γωνιά, παρά για να δανείζονται βιβλία. Για μισή ώρα κρατούσε τα παιδιά αιχμαλωτισμένα με τις ιστορίες του, με προβολές σλάϊντς. ταινίες και ομιλίες για τις ζωές φημισμένων ανθρώπων που έζησαν πολύ καιρό πριν.

Είχε μια ιδιαίτερη μαγεία πάνω του που έφερνε ένα χαμόγελο στα χείλη όλων όσων συναντούσε, νέων ή ηλικιωμένων. Φαινόταν ότι τίποτα δε θα μπορούσε να αποθαρρύνει το πνεύμα του. Ο Παππούς Ρέι το απέδιδε αυτό στην ώρα που διέθετε για προσευχή και μελέτη της Βίβλου κάθε βράδυ όταν έκλεινε η βιβλιοθήκη.

Ήταν σχεδόν Χριστούγεννα, και ο Παππούς Ρέι ήλπιζε να κάνει ένα Χριστουγεννιάτικο πάρτι για όλους τους μαθητές του Γουότερκρεστ στη βιβλιοθήκη τη μέρα πριν από την Παραμονή των Χριστουγέννων. Σχεδίαζε να μετατρέψει τη "γωνιά της ιστορίας" σε μια ζωντανή φάτνη. Ο Ιωσήφ, η Μαρία και ένα μωρό στη φάτνη θα ήταν όλοι εκεί. Ακόμα θα έβαζε μερικά ζωντανά πρόβατα και ένα μοσχαράκι από τα τοπικά αγροκτήματα. Εξάλλου, η γέννηση του Ιησού ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας! Ο Παππούς Ρέι είχε πολλούς φίλους κι έτσι δεν ήταν δύσκολο γι' αυτόν να βρει εθελοντές για να ράψει τις στολές και να προμηθευτεί ξύλα, άχυρα και άλλα απαραίτητα.

Το εισόδημά του ήταν μικρό, αλλά έδωσε όλα όσα μπορούσε και κυρίως τον χρόνο του και την προσπάθειά του, για να κάνει αυτή τη γιορτή μια χαρούμενη περίσταση όπου όλοι θα ήταν ευπρόσδεκτοι. Το θέμα της Φάτνης επρόκειτο να είναι μια έκπληξη για τα παιδιά. Η πρόσκληση ανέφερε Χριστουγεννιάτικο πάρτι με μια ξεχωριστή "ώρα ιστορίας".

Καθώς πλησίαζε η μέρα της γιορτής, ο Παππούς Ρέι με επιμέλεια φρόντιζε όλες τις λεπτομέρειες, τα σχέδια και τις προετοιμασίες. Ήθελε να είναι ένα πραγματικό χαρούμενο και αξέχαστο γεγονός. Αγόρασε ένα μικρό Χριστουγεννιάτικο δέντρο και το στόλισε με φώτα, μπιχλιμπίδια, σερπαντίνες, γλυκά μπαστουνάκια και όλων των ειδών τις Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις.

Όταν έφθασε η μεγάλη μέρα, έκλεισε τη βιβλιοθήκη από το πρωί μέχρι νωρίς το βραδάκι, με εξαίρεση εκείνους που έρχονταν να βοηθήσουν με τις προετοιμασίες. 0 Παππούς Ρέι ήταν πιο απασχολημένος από ποτέ, δίνοντας οδηγίες στους ξυλουργούς πώς να τοποθετήσουν τη σκηνή της φάτνης, η συζητώντας το πρόγραμμα με τον Ιωσήφ και τη Μαρία και με το, μερικές φορές ανήσυχο, βρέφος Ιησού. Ο Παππούς Ρέι σχεδόν ξέχασε να φάει ή να δώσει λίγη προσοχή στη Μίνι. Και πέρασε ολόκληρη τη μέρα χωρίς να διαβάσει ούτε ένα βιβλίο!

Υπήρχε ένα πράγμα, πάντως, που δεν ξέχασε. Μια και θα ήτανε στο πάρτι το βράδυ, ο Παππούς Ρέι αποφάσισε να κάνει την προσευχή του νωρίτερα εκείνη τη μέρα. Καθώς ο γέρος άνθρωπος έσκυψε το κεφάλι του για να ζητήσει την ευλογία του Θεού για το πάρτι που ήταν μόνο λίγες ώρες αργότερα, ξαφνικά είχε ένα παράξενο συναίσθημα. Φαινόταν να τον προειδοποιεί να μη βάλει τη σκηνή της φάτνης και τα καθίσματα για το πάρτι στη συνηθισμένη γωνιά της ιστορίας, αλλά να τα μεταφέρει όλα στην αντίθετη μεριά της βιβλιοθήκης.

"Τι τρελή ιδέαl" είπε μόνος του και προσπάθησε να διώξει το συναίσθημα. Ο ίδιος και πολλοί άλλοι είχαν ξοδέψει πολλές ώρες δουλειάς στις προετοιμασίες και ήταν σχεδόν ώρα να αφήσει τους εργάτες που τον βοηθούσαν να φύγουν. Εξάλλου, η γωνιά της ιστορίας γινόταν πάντα στο ίδιο σημείο της βιβλιοθήκης εδώ και χρόνια. Να μετακομίσει ολόκληρο το σετ προς τη λιγότερο ευρύχωρη μεριά της βιβλιοθήκης σε τόσο ελάχιστο χρονικό διάστημα φαινόταν τελείως ανόητο.

"Μάλλον χάνω τα μυαλά μου," ψιθύρισε στον εαυτό του. Κι όμως, καθώς περνούσαν τα λεπτά δε μπορούσε να διώξει το έντονο συναίσθημα ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να το μετακινήσει. Τελικά ο Παππούς Ρέι δε μπορούσε να το αντέξει άλλο. Πήγε να συναντήσει τους κουρασμένους εθελοντές, οι περισσότεροι από τους οποίους έπρεπε να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους. Πώς θα μπορούσε να τους ζητήσει να κάνουν τόση πολλή παραπάνω δουλειά, μόνο σαν αποτέλεσμα ενός συναισθήματος που είχε ενώ προσευχόταν;

  Οι φίλοι του τον αγαπούσαν πολύ και θα έκαναν οτιδήποτε γι' αυτόν ­μάλλον, σχεδόν οτιδήποτε. Ωστόσο αυτό φαινόταν τόσο παράλογο, που οι περισσότεροι είδαν αυτή την παράξενη απαίτηση σαν ένα σημάδι προχωρημένης ηλικίας και αυτόν σαν ένα εκκεντρικό γέρο. Εξάλλου είχαν κάνει τόση πολλή δουλειά και τα παιδιά θα ερχόταν σύντομα. Η σκέψη να μετακινήσουν τη σκηνή στη μακρινή μεριά της βιβλιοθήκης φαινόταν παράλογη.

Οι περισσότεροι εθελοντές έπρεπε να φύγουν, αφήνοντας μόνο μια χούφτα για να κάνουν τη δουλειά που είχε απαιτήσει από πολλούς περισσότερους εργάτες ώρες για να την τελειώσουν. Εκείνοι που παρέμειναν είχαν πειστεί από την επιμονή και την πεποίθηση του παππού Ρέι ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο έτσι έπρεπε να γίνει. Με καταπληκτική ταχύτητα κατάφεραν να κάνουν την αλλαγή σε ένα πολύ μικρό διάστημα χρόνου και όλα ήταν έτοιμα όταν τα παιδιά άρχισαν να φτάνουν.

Η βραδιά δε θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα! Είχαν σχεδόν όλοι ξεχάσει αυτήν την παράξενη μετακόμιση της τελευταίας στιγμής. Τα παιδιά μασουλούσανε λιχουδιές, περπατούσαν μέσα στο "στάβλο", κάναν χειραψία με την "Άγια Οικογένεια", και παίρναν σειρά για να κρατήσουν το "μωρό Ιησού", ενώ οι γονείς έβγαζαν φωτογραφίες και μιλούσαν με τους γύρω τους.

Μα ο Παππούς Ρέι ήταν ακόμα ανήσυχος. Γιατί ήταν αναγκαίο να μετακινήσουν ολόκληρη τη σκηνή σε μια άλλη θέση στη βιβλιοθήκη, όταν η γωνιά της ιστορίας θα ταίριαζε κι αυτή μια χαρά; Είχε αρχίσει πραγματικά να χάνει τα μυαλά του; Αποφάσισε να αφήσει το θέμα προς το παρόν και να απολαύσει το υπόλοιπο της βραδιάς. Ζήτησε μερικούς από τους εθελοντές να φέρουν μέσα την τούρτα γενεθλίων. --Στο κάτω κάτω, ήταν τα γενέθλια του Ιησού που γιόρταζαν αυτή τη νύχτα.

Έκανε νεύμα σ' όλα τα παιδιά να καθίσουν κάτω σ' ένα ημικύκλιο βλέποντας προς τη σκηνή. Όλα τραγούδησαν το "Χρόνια Πολλά" και ζητωκραύγασαν καθώς έφερναν μέσα την τούρτα.

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος από την απέναντι "γωνιά της ιστορίας" διέκοψε το πάρτι. Μπροστά στα έντρομα μάτια όλων, ένα τεράστιο φορτηγό, συντρίβοντας τους τοίχους, εισέβαλε στη βιβλιοθήκηl Ο οδηγός προφανώς είχε χάσει τον έλεγχο καθώς κατέβαινε από μια κοντινή έξοδο του δρόμου ταχείας κυκλοφορίας. Τα παράθυρα κατασυντρίφτηκαν, οι τοίχοι κατέπεσαν και τα ράφια με τα βιβλία κατάρρεαν καθώς το φορτηγό, τώρα αναποδογυρισμένο, διέλυσε τα πάντα στο διάβα του. Για μερικές τρομακτικές στιγμές φαινόταν ότι τίποτα δε μπορούσε να το σταματήσει ή ακόμα να το επιβραδύνει καθώς ερχόταν να συγκρουστεί προς το κατατρομαγμένο πλήθος.

Κι ωστόσο θαυματουργά κατέληξε να ακινητοποιηθεί μόλις λίγες δεκάδες εκατοστά μακριά από τους προσκεκλημένους! Παγωμένοι από το φόβο, σχεδόν κανένας δεν είχε μπορέσει να τρέξει ή ακόμα και να φωνάξει μέσα σ' εκείνα τα αγωνιώδη λίγα δευτερόλεπτα.

           Όταν ο θόρυβος της συντριβής κατασίγασε, όλοι μπόρεσαν να διαφύγουν από το κτίριο από την πίσω πόρτα που οδηγούσε στο πάρκινγκ. Μερικοί μαζεύτηκαν σε μικρές ομάδες, άλλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους, κι άλλοι έτρεξαν από μπροστά να δουν τη ζημιά. Οι μπροστινοί τοίχοι της βιβλιοθήκης του Γουότερκρεστ είχαν καταγκρεμιστεί. Μέσα, χιλιάδες βιβλία βρίσκονταν σκορπισμένα στο πάτωμα. Συντρίμμια και ένα μεγάλο αναποδογυρισμένο φορτηγό γέμιζαν αυτό που κάποτε ήταν "η γωνιά της ιστορίας". Καθώς κατακαθόταν η σκόνη και έφταναν τα σωστικά συνεργεία, μερικοί βοήθησαν τον οδηγό να βγει από την καμπίνα του. Ευτυχώς, φαινόταν να είναι εντάξει. Και το ίδιο ήταν κι όλοι. Το μόνο μέρος της βιβλιοθήκης που δεν είχε καταστραφεί ήταν εκεί που κάθονταν οι κατάπληκτοι γονείς και τα παιδιά!

           Χρειάστηκε λίγος χρόνος για τους επιζήσαντες να αντιληφθούν το θαύμα που είχε γλιτώσει τις ζωές τους, αλλά εκείνη τη μέρα των Χριστουγέννων κάθε εκκλησία στην κοινότητα πρόσφερε προσευχές ευχαριστίας για την αποφυγή αυτής της τρομερής τραγωδίας! Από όλους εκείνους που έδιναν ευχαριστίες για τα Χριστούγεννα, κανένας δεν ήταν πιο ευγνώμων από τον Παππού Ρέι που είχε ενεργήσει από τη φαινομενικά παράλογη διαίσθηση που είχε βάλει ο Θεός μέσα στην καρδιά του.

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

Όλες οι εμπορικές ονομασίες και τα εμπορικά σήματα ανήκουν στις αντίστοιχους εταιρείες τους.

Κάνετε εγγραφή για να σας στέλνουμε τις εκδόσεις μας με email

Στείλε αυτή τη σελίδα σ' έναν  φίλο σου

Το όνομά σου

Το email σου

Το όνομα του φίλου σου

Το email του φίλου σου

Το μήνυμά σου (προαιρετικά)