Το δώρο που συνέχισε να δίνει.

Από την Marion Bond West ( Με την άδεια του «The New Guideposts Christmas Treasury»)

            Έντεκα χρόνια πριν, την παραμονή των Χριστουγέννων, και τα μικρά μας κοριτσάκια μάς έδωσαν ένα μοναδικό δώρο - τόσο μοναδικό που συνεχίζει να δίνει, τον ένα χρόνο μετά τον άλλον.

            Η Τζούλη και η Τζένιφερ ήταν έξη και οχτώ. Οι δίδυμοι γιοι μας, ο Τζόν και ο Τζέρεμυ, δεν ήταν ακόμη δύο. Θυμάμαι ότι ήμουν κουρασμένη. Τα αγόρια απαιτούσαν συνεχή προσοχή. Όμως ακόμα, είχα κάνει όλα τα πράγματα που έκανα πάντα τα Χριστούγεννα. Το ψηλό δέντρο ήταν στολισμένο, τα δώρα ήταν όμορφα τυλιγμένα. Το μαγείρεμα είχε γίνει. Η πόρτα ήταν στολισμένη. Τα δώρα για τα παιδιά είχαν διαλεχτεί προσεκτικά.

            Ήμουν κουρασμένη αλλά ευτυχισμένη. Η Τζούλη με σταμάτησε στην κουζίνα. «Μαμά, η Τζένιφερ και εγώ έχουμε ένα δώρο για σένα και τον μπαμπά. Δεν είναι κάτι που μπορείς να το τυλίξεις. Θέλουμε εσύ και ο Μπαμπάς να καθίσετε στον καναπέ και να κρατήσετε τα αγόρια, για να μπορέσουμε να σας το δώσουμε.» Είχα μερικά πράγματα της τελευταίας στιγμής να κάνω, και  δεν ήθελα να καθίσω εκείνη τη στιγμή.

            «Σε παρακαλώ μαμά,» παρακάλεσε η Τζούλη, «Θα πάρει μόνο λίγα λεπτά.»  Μαλάκωσα τη στάση μου  και φώναξα τον άντρα μου. Μου χρειάστηκε λίγη δουλειά για να κάνω τα αγόρια να καθίσουν ήσυχα στα γόνατά μας. Τελικά, ωστόσο, ήμασταν έτοιμοι για το δώρο.

            Η Τζούλη και η Τζέννιφερ σταθήκανε νευρικά κοντά στο τζάκι,  κρατώντας τα χέρια τους.  «Πρώτα θα πρέπει να σβήσουμε τα φώτα,» είπε η Τζούλη με μία ψιθυριστή φωνή. «Θέλουμε μόνο τα φώτα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο να λάμπουν,» εξήγησε η Τζένιφερ.

            Κοιτώντας ίσια μπροστά, μετά, τραγοδησαν το «Άγια Νύχτα».  Έπειτα η Τζούλη  απάγγειλε ένα ποίημα για την αγάπη του Θεού. Μετά  όταν τέλειωσε, η Τζούλη ρώτησε τον μπαμπά της, ντροπαλά, «Θα μας διαβάσεις σε παρακαλώ την Χριστουγεννιάτικη ιστορία από τη Βίβλο, για τον Ιησού που γεννήθηκε; Ο δάσκαλό μας στο κατηχητικό μας την διάβασε την προηγούμενη Κυριακή.»

            Ο άντρας μου, ο Τζέρυ, πήρε τη Βίβλο του και διάβασε την ιστορία, γέρνοντας προς το δέντρο για να μπορεί να βλέπει. Όλοι μας ακούγαμε. Ακόμα και τα δίδυμα ήταν ήσυχα και καθόταν ακίνητα. Όταν τελείωσε η Τζούλη τον ρώτησε τόσο σιγά που μόλις που μπορούσαμε να την ακούσουμε, «Τώρα μπορούμε να προσευχηθούμε μαζί;»

            Ποτέ δεν είχαμε κάνει κάτι τέτοιο και δεν ήμασταν σίγουροι πώς να αρχίσουμε την προσευχή. Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, λίγο ντροπαλά, προσευχηθήκαμε, όλοι μας , ο ένας μετά τον άλλον. Ήξερα ότι κάτι πολύ ξεχωριστό συνέβαινε στην οικογένειά μας. Από το δώρο των κοριτσιών μας μάθαμε ότι μπορούσαμε να προσευχόμαστε μαζί. Κι έτσι, μέσα στα χρόνια συνεχίσαμε να περνάμε ώρα για προσευχή μαζί, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά και μέσα στον υπόλοιπο το χρόνο.

            Το μικρό δώρο των κοριτσιών μας για την οικογένειά τους, εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων, ήταν το δώρο της πίστης. Έχει μεγαλώσει και έχει δώσει στήριγμα στην οικογένειά μας από τότε και μετά. Ήταν ένα δώρο που συνεχίζει να δίνει. 

Marion Bond West ( Με την άδεια του «The New Guideposts Christmas Treasury»)

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

Όλες οι εμπορικές ονομασίες και τα εμπορικά σήματα ανήκουν στις αντίστοιχους εταιρείες τους.

Κάνετε εγγραφή για να σας στέλνουμε τις εκδόσεις μας με email