Ένα από τα πλεονεκτήματα όταν περνάμε  δοκιμασίες είναι ότι  μας ωθούν πιο  κοντά στο Θεό, καθώς  μας  ωθούν  πιο κοντά  στον Ιησού, το Σωτήρα και Φίλο μας.  Αναζητούμε την ασφάλεια και την προστασία στην αγκαλιά Του, και βρίσκουμε αυτά και ακόμα περισσότερα. Μας αγαπά με μια αγάπη που είναι αιώνια και αμετάβλητη.  Έχει τόσα πολλά να μας δώσει, και επιθυμεί να μας βοηθήσει με τόσους πολλούς τρόπους. Θέλει να βρίσκεται   μαζί μας, και ποθεί να μας έχει κοντά Του, πάντα στο πλευρό Του, για να μας διδάξει, και να μας κάνει περισσότερο σαν τον Εαυτό του.

       Δυστυχώς είναι  χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης  όταν όλα πάνε καλά, να μην  αισθανόμαστε την  επιτακτική ανάγκη του Θεού και της βοήθειάς Του και της δύναμής Του στη ζωή μας. Όταν όλα  μας πάνε βολικά, συχνά αποκτάμε τη λανθασμένη αντίληψη ότι είμαστε δυνατοί και ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας και ότι δεν Τον χρειαζόμαστε. Ζούμε μια ευτυχισμένη, επιτυχημένη ζωή, κι  έτσι δε χρειαζόμαστε ούτε βοήθεια—ούτε  κάποια παρέμβαση.

       Δε βλέπουμε αυτά που μας λείπουν, Αυτός όμως  τα βλέπει. Γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα Τον χρειαζόμαστε, και γνωρίζει πόσα  περισσότερα έχει  να  μας προσφέρει αν εξαρτιόμαστε από Αυτόν.

       Θέλει να μας διδάξει να στηριζόμαστε σ’ Αυτόν και να κάνουμε χρήση της δικής Του δύναμης, που  σίγουρα είναι μεγαλύτερη από τη δική μας.—Όμως πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό  όταν  Τον αγνοούμε ή Τον αφήνουμε  έξω από τη ζωή μας;

       Αν δεν  είχαμε προβλήματα και θλίψεις, δε θα νοιώθαμε  την ανάγκη γι’ Αυτόν ή για να βρούμε καταφύγιο στην αγκαλιά Του, και δε θα μαθαίναμε πώς να βρίσκουμε δύναμη και παρηγοριά στην επικοινωνία μας μαζί Του και στην μελέτη  τού Λόγου Του.

       Για σένα αυτά ίσως να μην ακούγονται σαν καλά νέα,  όμως είναι: Ο Θεός όχι μόνο επιτρέπει τα δεινοπαθήματα, αλλά συχνά  και τα στέλνει επίσης. Τα διαμορφώνει ειδικά για μας, και  το κάνει με μοναδικό σκοπό να μας φέρει κοντύτερα  σ’ Αυτόν. Μας κάνει να νοιώσουμε την   πίεση ώστε  να επικαλεστούμε την   βοήθεια Του. Αυτό το  κάνει  όχι για να μας πληγώσει ούτε  να μας τιμωρήσει, αλλά για να μας ενδυναμώσει. Γνωρίζει  πως όταν  εξαρτιόμαστε από Αυτόν,  η πνευματική μας δύναμη και  ανθεκτικότητα  στις δυσκολίες της ζωής αυξάνεται,  και  ότι καθώς πλησιάζουμε  πιο κοντά σ’ Αυτόν και γινόμαστε περισσότερο  σαν κι Αυτόν, θα είμαστε πολύ πιο ευτυχισμένοι και θα αισθανόμαστε μεγαλύτερη εκπλήρωση με το πέρασμα του χρόνου. 

       Αν στραφούμε προς τον Ιησού στους δύσκολους καιρούς  θα μας αποδείξει σ’ αυτές τις  στιγμές  δοκιμασίας πόσο πολύ μας αγαπά. Το πρόβλημα ίσως να μην λυθεί αμέσως,  αλλά Αυτός θα μας δώσει “την ειρήνη του Θεού, που ξεπερνά κάθε νόηση και σκέψη” (Φιλιππησίους4:7 Ρωμαίους 8:28) και θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε το καλό που φέρνει στη ζωή μας. Όπως είπε κάποιος κάποτε, “Αν δεν υπήρχε η νύχτα, δε θα βλέπαμε τ’ αστέρια.”

       Όταν γινόμαστε ταπεινοί  και  ηρεμούμε   και ομολογούμε την ανάγκη μας γι’ Αυτόν, τότε  Αυτός έχει τη δυνατότητα να  παρέμβει και να μας βοηθήσει. Όταν νοιώθουμε κενοί,  τότε έχει τη δυνατότητα να μας γεμίσει. Όταν παραδεχόμαστε ότι είμαστε ανήμποροι, τότε  έχει τη δυνατότητα να αποδεσμεύσει τη δύναμή Του για να ενεργήσει μέσα μας  και  να  επιτελέσει πράγματα που δε θα ήταν δυνατόν να τα κάναμε με τη δική μας δύναμη.

       Οι δύσκολοι  καιροί  μας εμβαθύνουν.  Μας βοηθάνε να μετακινηθούμε από το ρηχό επίπεδο της καθημερινής ρουτίνας και την παράλογη φρενίτιδα που ονομάζεται μοντέρνα ζωή προς τη βαθύτερη σφαίρα του πνεύματος. Και καθώς αποκτάμε την εμπειρία της δύναμης του Θεού που μας έλκει για να βγούμε μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις, αυτό μας δίνει την πίστη και την ελπίδα ότι Αυτός θα μας φροντίσει για να βγούμε μέσα από  οποιεσδήποτε καταιγίδες που θα παρουσιαστούν  μπροστά μας  στο μέλλον.    “Η θλίψη φέρνει την υπομονή, και η υπομονή την εμπειρία, και η εμπειρία την ελπίδα.” (Ρωμαίους 5:3,4)

* * *

Η ζωή γεννιέται μέσα από αγώνα. Για να έρθει σ’ αυτό τον κόσμο, ένα μωρό πρέπει να αφήσει την άνεση και την ασφάλεια της μήτρας και να κάνει το δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα μέσα από το στενό κανάλι της γέννας. Ο αετός πριν μπορέσει να πετάξει ψηλά στα ουράνια, πρέπει να βγει από το αυγό σπρώχνοντάς το & ραμφίζοντάς το. Η πεταλούδα πριν μπορέσει να μας δώσει την ομορφιά των χρωμάτων της και τη χάρη της, πρέπει να δραπετεύσει από το κουκούλι της.

* * *

Δε θα πρέπει να κρυβόμαστε από τα βάσανα, ή να τρομοκρατούμαστε όταν αυτά διαγράφονται απειλητικά μπροστά μας. Θα πρέπει να ζητήσουμε από το Θεό να μας εξυψώσει πάνω από αυτά με τα φτερά της προσευχής.
 

* * *

Ένα διαμάντι δεν μπορεί να γυαλίσει χωρίς τριβή, χωρίς την απόξεση, το ακόνισμα, τη λείανση και το στίλβωμα από τον κοσμηματοποιό. Με τον ίδιο τρόπο μια ζωή δεν μπορεί να φτάσει στο πλήρες δυναμικό της χωρίς να περάσει ορισμένες ταλαιπωρίες.

* * *

Πίεση υπερβολική και στο κάθε τι ,
Πίεση ασφυκτική πέρα από τη δική μας αντοχή,
Πίεση στο σώμα και πίεση στην ψυχή,
Πίεση στο νου ώσπου η σκοτοδίνη κυριαρχεί,
Πίεση από φίλους, πίεση από εχθρούς,
Πίεση πάνω στην πίεση, ώσπου η ζωή ετοιμάζεται για τους ουρανούς,
Πίεση για ν’ αγαπήσουμε το ξύλο και το ραβδί,
Πίεση για να δούμε μόνο το Θεό για βοηθό μεσ’ τη ζωή,
Πίεση για ελευθερία όπου τίποτα δε μένει
Πίεση για πίστη πώς το αδύνατο συμβαίνει.
Πίεση για να ζήσουμε μια ζωή για το Χριστό,
Πίεση για να ζήσουμε μια ζωή που ξεχειλίζει από το Θεό!
-- Walter B. Knight

* * *

Αν ποτέ νοιώσεις  ότι οι δοκιμασίες, τα δεινοπαθήματα και οι μάχες είναι περισσότερα απ’ όσα μπορείς να αντέξεις και ότι  δεν μπορείς  να τα καταφέρεις άλλο, να θυμάσαι, ο Κύριος είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι είναι αυτά!    Δώσ’ τα σ’ Αυτόν! --D.B.B.

* * *

Κάποτε ένα αγοράκι προσπαθούσε να σηκώσει ένα βαρύ έπιπλο. Ο πατέρας του μπήκε στο δωμάτιο, και παρατηρώντας την προσπάθεια του παιδιού, το ρώτησε, “Βάζεις όλη σου τη δύναμη;”
“Μα ναι, και βέβαια!” αναφώνησε το αγόρι με ανυπομονησία.
“Μάλλον όχι“, του απάντησε ο πατέρας. “Δεν ζήτησες από εμένα να σε βοηθήσω!"

* * *

Ανάθεσέ μου ένα καθήκον πολύ μεγάλο,
Και ας είναι δύσκολο γι’ ανθρώπινα χέρια,
Γιατί θα έρθω μετά πάνω Σου να στηριχθώ,
Και όπως στηρίζομαι τη δύναμή μου θε θα βρω.