Γιατί ο Θεός επιτρέπει στα παιδιά Του να έχουν δυσκολίες; Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί λόγοι, μπορούν όμως  να συνοψιστούν καλύτερα σε μια λέξη: οφέλη.  Ο Θεός προσβλέπει στα οφέλη.

Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις ενδυναμώνουν και διαπλάθουν το χαρακτήρα μας. Μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και καλύτερους Χριστιανούς.

Υπάρχει  μια ιστορία για έναν κατασκευαστή βιολιών  που έψαχνε για χρόνια ένα είδος  ξύλου  που θα έδινε στα όργανά του έναν  ιδιαίτερο, μαγευτικό ήχο.

Όταν η αναζήτησή του τελικά έληξε, δεν είχε βρει το ξύλο αυτό σε κάποιο   φυτώριο δέντρων ή σε ένα προστατευόμενο πάρκο σε   μια κοιλάδα, αλλά σε μια απόκρημνη βουνοκορφή, λίγο πιο χαμηλά  από το ανώτατο υψόμετρο δασικής ανάπτυξης, όπου οι άνεμοι λυσσομανούν  τόσο δυνατά & αδιάκοπα που τα κλαδιά των δέντρων είναι όλα  στραμμένα  προς μια κατεύθυνση και δεν υπάρχει περίπτωση να μεγαλώσει ο φλοιός από τη μεριά του ανέμου. Το ξύλο από εκείνα τα ανεμοδαρμένα δέντρα είχε τις πιο πυκνές, τις περισσότερο εκλεπτυσμένες και πυκνά υφασμένες ίνες απ’ οποιοδήποτε άλλο ξύλο   είχε βρει ποτέ. Ήταν σφιχτές,  σκληρές, και δυνατές, και έδινε στα βιολιά του έναν ιδιαίτερο ήχο.

Κάπως έτσι,  όταν ο Θεός σμιλεύει τα παιδιά του για τη θέση τους στη Βασιλεία Του, δεν τα τοποθετεί  μέσα σε εύφορες πεδιάδες, αλλά ψηλά πάνω σε σκληροτράχηλες βουνοπλαγιές όπου πρέπει να μάθουν να αντέχουν στις καταιγίδες της ζωής. Εκείνοι που υπομένουν γίνονται δυνατοί και σκληραγωγημένοι. Είναι το εκλεκτό απόθεμα  του Θεού,  που η ζωή τους  αναδίδει μια ιδιαίτερη ομορφιά.

Την ίδια στιγμή οι δοκιμασίες και οι θλίψεις της ζωής  μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πιο καλά τις δικές μας  αδυναμίες και  ανικανότητες, και  έτσι μαθαίνουμε να εξαρτιόμαστε περισσότερο από τον Ιησού. Όπως  το δέντρο στη βουνοπλαγιά  βυθίζει τις ρίζες του βαθιά μέσα στις ρωγμές, ανάμεσα στα  βράχια, έτσι κι εμείς εξαρτόμαστε  από τον Κύριο για την ίδια μας τη  ζωή.   Ο Θεός μας αποδεικνύει σ’ εκείνες τις δύσκολες, έρημες  τοποθεσίες ότι Αυτός είναι αρκετός για να μας στηρίξει. Όλα αυτά μας δυναμώνουν,   επειδή μαθαίνουμε πώς να αντλούμε τη δική Του δύναμη απ’ Αυτόν.

* * *

Δε συμβαίνει τίποτα τυχαία  στου  Θεού τα παιδιά,
Είναι μέρος από ένα  θαυμάσιο σχέδιο τ’ ουρανού,
Τα προβλήματα, οι θλίψεις, οι τιμωρίες,
ή  κάποια αναποδιά
Είναι  λαξεύματα απ’ το χέρι του Μεγάλου Δημιουργού.

* * *

Για κάθε λόφο που έπρεπε ν’ ανεβώ,
Για κάθε πέτρα που  άφησε στα πόδια μου πληγές,
Για όλο το αίμα, τον ιδρώτα & κάθε τι σκληρό,
Τις βροντερές  καταιγίδες και τις μέρες τις ζέστες
Aπ’ την καρδιά μου μ’  ευγνωμοσύνη τραγουδώ—
Γιατί αυτά είναι  που με έχουν κάνει δυνατό!

Για όλες τις λύπες και τις φοβέρες,
Για όλες τις αγωνίες και τον πόνο,
Για τ’ άκαρπα χρόνια και τις συννεφιασμένες μέρες,
Και  τις ελπίδες που έζησα άσκοπα μόνο,
Δίνω ευχαριστίες, γιατί  τώρα γνωρίζω πόσο
Ολ’ αυτά με βοήθησαν να μεγαλώσω!

Δεν είναι τα στρωτά πράγματα αυτής της ζωής
Που διεγείρουν τη θέληση του ανθρώπου  να αγωνιστεί,
Αλλά  οι αντιξοότητες και η πάλη της ψυχής,
Κρατάν τη θέληση του ανθρώπου ζωντανή.
Τα ανθρωπάκια σε μονοπάτια με ροδοπέταλα
έρπουν στα χαμηλά
Αλλά οι λεοντόκαρδοι τολμάνε να σκαρφαλώνουν
πάνω σε βουνά


* * *

Δεν είναι τα στρωτά πράγματα αυτής της ζωής
Που διεγείρουν τη θέληση του ανθρώπου  να αγωνιστεί,
Αλλά  οι αντιξοότητες και η πάλη της ψυχής,
Κρατάν τη θέληση του ανθρώπου ζωντανή.
Τα ανθρωπάκια σε μονοπάτια με ροδοπέταλα
έρπουν στα χαμηλά
Αλλά οι λεοντόκαρδοι τολμάνε να σκαρφαλώνουν
πάνω σε βουνά