The Family [ Home ]















Send This Page to a Friend

 

 

Reader's Corner: Main Page

Στοχασμοί: Το Μπαμπού

Μια φορα και ενα καιρο, υπήρχε ένα βασίλειο στην ανατολή με έναν πανέμορφο κήπο.  Και εκεί κάθε μέρα με την πρωινή δροσιά, ο αφέντης του κήπου έκανε τον καθημερινό του περίπατο. Από όσα υπήρχαν μέσα στον κήπο, το πιο όμορφο και αγαπητό ήταν το Μπαμπού, γεμάτο χάρη και ευγένεια.

Με το πέρασμα του χρόνου το Μπαμπού μεγάλωνε και γινόταν πιο όμορφο και πιο χαριτωμένο. Είχε συνειδητοποιήσει πόσο πολύ το αγαπούσε το αφεντικό του και πόσο το πρόσεχε, όμως έδειχνε πάντα ευγένεια και μετριοφροσύνη. Συχνά όταν ο Άνεμος ερχόταν να ξεφαντώσει μέσα στον κήπο, το Μπαμπού παραμέριζε τη μεγαλοπρέπειά του. Χόρευε και κουνιόταν γεμάτο χάρη, έγερνε και λικνιζόταν πηγαίνοντας πέρα δώθε. Έσερνε πρώτο το χορό σε όλο τον κήπο, και αυτό έδινε τόση πολύ χαρά στον αφέντη του.

Μια μέρα ο αφέντης ο ίδιος πλησίασε κοντά στο Μπαμπού για να το μελετήσει. Με τα μάτια του γεμάτα περιέργεια και προσδοκία, το Μπαμπού έσκυψε ως το έδαφος χαιρετώντας γεμάτο αγάπη. Ο αφέντης μίλησε: “Μπαμπού, Μπαμπού, θέλω να σε χρησιμοποιήσω.”

“Αφέντη, είμαι έτοιμο. Κάνε με ό,τι θέλεις,” του λέει το Μπαμπού.

“Μπαμπού,” του είπε ο αφέντης του με σοβαρή  φωνή, “Είμαι υποχρεωμένος να σε πιάσω και να σε ξεριζώσω.” Το Μπαμπού γεμάτο φόβο άρχισε να τρέμει.

“Να ... ξεριζώσεις ... εμένα;

Εμένα, Αφέντη, που με έχεις σαν το πιο ωραίο μέσα σε όλο σου τον κήπο; Να με ξεριζώσεις, μα όχι

δεν είναι δυνατόν να το κάνεις. Χρησιμοποίησέ με για να με χαίρεσαι, Αφέντη μου, όμως μην με ξεριζώσεις!”

“Αγαπητό μου Μπαμπού”—η φωνή του αφέντη έγινε ακόμα πιο σοβαρή—”Αν δεν σε ξεριζώσω, δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω.”

Βαθιά σιωπή έπεσε στον κήπο. Ο Άνεμος έπαψε να φυσά. Το Μπαμπού σιγά-σιγά έσκυψε το περήφανο και αγέρωχο κεφάλι του. Μετά απάντησε ψιθυριστά το Μπαμπού, λέγοντας “Αφέντη, αφού δεν μπορείς να με χρησιμοποιήσεις εκτός κι αν με ξεριζώσεις πρώτα, τότε ας γίνει το θέλημά σου και ας με ξεριζώσεις.”

“Μπαμπού, αγαπητό μου Μπαμπού, θα σου αφαιρέσω τα κλαδιά και τα φύλλα.”

“Αφέντη, Αφέντη, λυπήσου με! Ξερίζωσέ με και άσε με ξαπλωμένο στο χώμα, όμως πρέπει να αφαιρέσεις τα φύλλα μου και τα κλαδιά μου;”

“Δυστυχώς, Μπαμπού, αν δεν το κάνω, δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω.”

Ο Ήλιος έκρυψε το πρόσωπό του. Μια πεταλούδα όταν το άκουσε πέταξε μακριά τρομαγμένη.

Το μπαμπού ενώ έτρεμε και προσδοκούσε γεμάτο φόβο, ψιθύρισε και είπε: “Αφέντη, κάνε το.”

“Μπαμπού, Μπαμπού, θα σε ανοίξω στα δύο και θα σου αφαιρέσω την καρδιά, γιατί αν δεν το κάνω, δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω.”

“Αφέντη, Αφέντη, τότε κόψε με και άνοιξέ με.”

Και έτσι ο αφέντης του κήπου πήρε το Μπαμπού και το ξερίζωσε, του έκοψε τα κλαδιά, του αφαίρεσε τα φύλλα, το έκοψε στη μέση και του αφαίρεσε την καρδιά. Μετά το σήκωσε απαλά και το μετέφερε εκεί όπου υπήρχε μια πηγή κοντά στα άγονα χωράφια του Αφέντη και η οποία ανάβλυζε νερό δροσερό και κρυστάλλινο.

Κατόπιν ακουμπώντας την μια άκρη του Μπαμπού στη πηγή και την άλλη άκρη εκεί που ήταν το αυλάκι που μετέφερε το νερό στο χωράφι του, ο αφέντης τοποθέτησε στο έδαφος ευγενικά το αγαπημένο του Μπαμπού. Η πηγή το καλωσόρισε με ένα τραγούδι. Το πεντακάθαρο και κρυστάλλινο νερό κύλησε όλο χαρά προς τα χωράφια που διψούσαν περνώντας μέσα από το ανοιγμένο σώμα του Μπαμπού.

Τότε ήταν που φύτεψαν το ρύζι και αυτό μετά από λίγο καιρό άρχισε να μεγαλώνει. Έφτασε ο καιρός του θερισμού. Εκείνη τη μέρα το Μπαμπού ήταν πολύ πιο μεγαλόπρεπο στη ραγισμένη του και ταπεινή του μορφή από ό,τι τότε που είχε όλη εκείνη την αρχοντική του ομορφιά και δόξα. Στην πρότερη ομορφιά του ήταν μια εικόνα ζωής και αφθονίας, όμως όταν έδωσε την ραγισμένη του καρδιά έγινε ένα κανάλι που μετέφερε ζωή και αφθονία μέσα στον κόσμο του αφέντη του. 

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ]

All brand names and trademarks are owned by their respective companies.

Κάνετε εγγραφή για να παίρνετε τους στοχασμούς με email


Στείλε αυτή τη σελίδα σ' έναν  φίλο σου

 

Το όνομά σου

 

Το email σου

 

Το όνομα του φίλου σου

 

Το email του φίλου σου

 

Το μήνυμά σου (προαιρετικά)

 

 

Εισάγετε τον Κωδικό >