Εκδότης: Αν και το άρθρο αυτό γράφτηκε τα προηγούμενα Χριστούγεννα πέρσυ, το βρήκαμε το ίδιο επίκαιρο και γι' αυτά τα Χριστούγεννα--ή και κάθε χρονιά, για τους ίδιους λόγους.

"Μη φοβάστε, γιατί σας φέρνω καλά νέα που θα σας δώσουν μεγάλη χαρά, που θα είναι για όλους τους ανθρώπους. Γιατί σε σας σήμερα γεννήθηκε αυτή τη μέρα στην πόλη του Δαβίδ ένας Σωτήρας, που είναι ο Χριστός ο Κύριος. Και αυτό θα είναι ένα σημάδι για σας, θα βρείτε ένα μωρό τυλιγμένο σε σπάργανα, ξαπλωμένο σε μια φάτνη."--Λουκά 2:10–12

Δυο χιλιάδες χρόνια πριν, ένα μωρό γεννήθηκε σε μια φάτνη στη Βηθλεέμ--και ο κόσμο δεν ήταν ποτέ ο ίδιος ξανά. Κι ευχαριστούμε το Θεό γι' αυτό.

Αυτό το χρόνο γιορτάζουμε την επαίτιο των 2000 χρόνων από τη γέννηση του Ιησού-- ένα γεγονός που προφητεύτηκε πολύ πριν και γιορτάζεται από τότε και μετά.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός, ότι ήταν μια ήσυχη επαίτιος. Θα μπορούσε να περιμένει κανείς περισσότερη δημοσιότητα, μεγαλήτερη προβολή. Πού είναι τα ειδικά τηλεοπτικά προγράμματα; Πού είναι τα πρωτοσέλιδα των περιοδικών; Πού είναι όλα τα ντοκυμαντέρ που θα αποθανάτιζαν αυτό το μνημιώδες ιστορικό και θρησκευτικό γεγονός; Εγώ δεν τα έχω δει. Εσείς;

Λοιπόν και πάλι δεν πειράζει. Κανένας και τίποτα δεν θα μπορούσε να φανεί αντάξιο της μεγαλωσύνης αυτού του θέματος--και της μεγαλειότητας και του θαύματος των Χριστουγέννων. Και ούτε, σας προειδοποιώ, και αυτή η αξιολύπητη προσπάθεια που κάνω εγώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου γι' αυτά τα Χριστούγεννα.

Κανένας άλλος στη ιστορία δεν γύρισε το κόσμο τόσο ανάποδα όσο έκανε ο Ιησούς. Κανένας. Η ζωή του έφερε αναδιάταξη στις αξίες μας. Οι διδασκαλίες του έδωσαν έμπνευση σους μαθητές Του για να μεγαλουργήσουν. Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο μετρούμε το χρόνο βασίζεται τώρα στη ζωή Του και στο θάνατό Του.

Εκείνο το αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα είναι σωστό: "Οι σοφοί μάγοι ακόμη τον αναζητούν"--2000 χρόνια μετά.

Γιατί όμως; Δεν ήταν η μοναδικότητα της γέννησής Του. Δεν ακόμη και η μοναδικότητα της ζωής του ούτε του θανάτου Του. Είναι γεγονός ότι κατανίκησε το μνήμα--ότι ζει σήμερα για να μας δίνει ζωή. Και, ακόμη περισσόρο, ότι υπόσχεται να ξαναέρθει και να βασιλέψει σαν υπέρτατος άρχοντας σ' αυτόν τον κόσμο.

Είναι σωστός ο λόγος που κανενός άλλου η ζωή δεν είχε μεγαλύτερη σημασία για τον πλανήτη γη--που κανενός άλλου η ζωή δεν είχε μια τόση μεγάλη επίδραση, και που ακόμη θα έχει στο μέλλον με τη μορφή της αιώνιας αλήθειας, της ειρήνης, της ευτυχίας και της αιώνιας ζωής. Ο λόγος που οι σοφοί εξακολουθούν να Τον αναζητούν είναι γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν παραπάνω από ένας απλός άνθρωπος.

Ο Ησαΐας πρωτομίλησε στον κόσμο για την υπόσχεσή Του, για το χαρακτήρα Του και τις ιδιότητές Του:  "ΔΙΟΤΙ ΠΑΙΔΙΟΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΙΣ ΗΜΑΣ, ΥΙΟΣ ΕΔΟΘΗ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΕΠΙ ΤΟΝ ΩΜΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΕΣΘΗ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ, ΘΕΟΣ ΙΣΧΥΡΟΣ, ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ, ΑΡΧΩΝ ΕΙΡΗΝΗΣ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΡΕΩΣΗ ΑΥΤΗΝ ΕΝ ΚΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΚΑΙ ΕΩΣ ΑΙΩΝΟΣ. Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΕΛΕΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟΥΤΟ" (Ησαΐας 9:6–7)

Ο Ιησούς ήταν τέλεια θνητός και ωστόσο και τέλεια Θεός. Δεν υποκρίνομαι ότι καταλαβαίνω αυτό το μυστήριο--παρά μόνο το δέχομαι για να σωθώ μέσα από αυτό και μέσα από τη χάρη Του και την αγάπη Του.

Αυτό είναι το νόημα των Χριστουγέννων. Δεν είναι για τα δώρα. Δεν είναι για την εμποροποίηση. Δεν είναι για την οικονομία. Δεν είναι για τον Άγιο Βασίλη και το έλκυθρο με τους τάρανδους. Είναι για το μωρό που γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ και για τα πάντα που αντιπροσωπεύει Αυτός στον κόσμο μέσα από τη ζωή Του, το θάνατό Του και την ανάστασή Του--που είναι τα πάντα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ποτέ δεν κατάλαβαν τον Ιησού. Κι ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η επίδρασή Του επάνω τους ήταν ακαταμέτρητη.

Για φαντάσου, αν τολμάς, πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τη ζωή του Ιησού. Θα ήταν ένας σκοτεινός κόσμος, μια μαύρη εικόνα.

Όμως πράγματι ήρθε. Και θα έρθει ξανά. Είναι αυτή η υπόσχεση που μου δίνει το έναυσμα κάθε μέρα να σηκωθώ από το κρεββάτι μου, να εργάζομαι σκληρά και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για είμαι το αλάτι και το φως σ' αυτόν τον κόσμο μας. Η καλύτερη Χριστουγεννιάτικη ευχή που θα μπορούσα να δώσω σε κάποιον αυτή την εποχή θα ήταν να να μπορέσει να γνωρίσει Αυτόν όπως Τον γνωρίζω κι εγώ--να μπορέσει να Τον αγκαλιάσει όπως Τον αγκαλιάζω κι εγώ, να μπορέσει να Τον αγαπήσει όπως Τον αγαπώ κι εγώ.

Όπως διακήρυξε ο άγγελος στη Βηθλεέμ 2000 χρόνια πριν: "Δόξα στο Θεό στον ουρανό,  ειρήνη στη γη κι ευδοκία στους ανθρώπους."

Όταν έστειλα το χειρόγραφό μου για το βιβλίο μου Πάνω από την Κορυφή στον εκδότη μου, μου το επέστρεψε και μου είπε, "Δεν μπορεί να πεις στους ανθρώπους πώς να πάνε πάνω από την κορυφή μέχρι να προσδιορίσεις τί σημαίνει "κορυφή"

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν Θα Σε Δω Στην Κορυφή. Συνεπώς, δεν περίμενα καμμιά δυσκολία στο να προσδιορίσω "την κορυφή". Ωστόσο, για πάνω από δύο μήνες πάλευα για να βρω τον ορισμό της "κορυφής". Τελικά, απλώς σήκωσα τα χέρια μου και είπα, "Θα μου έρθει."

Η γυναίκα κι εγώ επισκεπτόμασταν την αδελφή της σ' έναν οίκο ευγηρείας. Πολλοί από τους ανθρώπους εκεί ήταν σοβαρά άρρωστοι, όμως η Έρι, που έχει σκλήρυνση κατά πλάκας, χρειάζεται βοήθεια μόνο με μερικές δευτερεύουσες δραστηριότητες, όπως να καθήσει ή να σηκωθεί από το αναπηρικό της αμαξίδιο. Όταν πάμε σε οίκους ευγηρίας, πάντα αισθάνομαι σαν ψάρι έξω από το νερό. Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει στο να βρίσκει λύσεις που δεν ξέρω τι να κάνωι όταν αντιμετωπίζω κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί. Η γυναίκα μου έχει μια διαφορετική αντιμετώπιση. Τους πλησιάζει όλους, τους αγκαλιάζει, τους μιλάει, τους ακούει, και τους κάνει να αισθάνονται ότι είναι σημαντικοί όπως και πραγματικά είναι.

Εκείνη τη μέρα, είχα μεγαλύτερη από το συνηθισμένο μου βαθμό δυσκολίας για να χειριστώ κατάλληλα την επίσκεψη, κι έτσι βγήκα έξω και άρχισα να προσεύχομαι. Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει το είδος της καρδιάς που είχε και η γυναίκα μου. Ήμουν έξω για περίπου 15 λεπτά, και όταν επέστρεψε, μου ήρθαν αυτά τα λόγια.

Η Κορυφή
Είσαι στην κορυφή όταν:

Υπάρχουν πολλά περισσότερα από την ιστορία του Περλ Χάρμπορ από την τελευταία δραματική παραγωγή του Χόλιγουντ απ' όσα θα σου έδιναν να πιστέψεις. Στην πραγματικότητα, η έκδοση αυτή του Ντίσνεϊ ωχριά σε σύγκριση με τις αληθινές ιστορίες που ήρθαν στο φως από εκείνη τη φριχτή εποχή.

Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία του Τζέικομπ Ντισέιζερ, που ήταν σε υπηρεσία μάγειρα στην Καλιφόρνια όταν πρωτοάκουσε για την επίθεση. Οργισμένος γι' αυτό που είχαν κάνει οι Γιαπωνέζοι, ορκίστηκε να πάρει προσωπική εκδίκηση. Και τον Απρίλιο του 1942, του δόθηκε αυτή η ευκαιρία--καθώς ένα βομβαρδιστικό Β-25 των επιδρομών του Ντουλίτλ χτυπούσε το Τόκιο.

Στη διάρκεια εκείνης της μοιραίας επιδρομής, το αεροπλάνο του Ντισέιζερ έμεινε χωρίς καύσιμα και το πλήρωμά του έπεσε με αλεξίπτωτα πάνω σε εχθρικό έδαφος. Ο Ντισέιζερ πιάστηκε αιχμάλωτος και πέρασε τους επόμενους 40 μήνες σαν αιχμάλωτος πολέμου--απο τους οποίους 34 μήνες σε αυστηρή απομόνωση. Τρεις από τους φίλους εκτελέστηκαν και ένας άλλος πέθανε αργά από λιμοκτονία.

Με πολύ χρόνο ελεύθερο για να σκέφτεται, ο Τζέικ αναρωτιότανε: Τι κάνει τους ανθρώπους να μισούν ο ένας τον άλλον; Και επίσης αναρωτιότανε: Μήπως λέει κάτι η Βίβλος σχετικά με το να αγαπάς τους εχθρούς σου;

Ζήτησε από τους δεσμοφύλακές του να φέρουν μια Βίβλο και τελικά του δώσαν μια. Τη διάβαζε συναρπασμένος, διαβάζοντας ξανά και ξανά μερικά κομμάτια για έξη ή και παραπάνω φορές. Έπειτα, μετά από δέκα μέρες μελέτης, ζήτησε από τον Ιησού να τον συγχωρέσει για τις αμαρτιες του. Θυμάται το εξής, "ξαφνικά ... όταν κοίταξα τους αξιωματικούς και τους φρουρούς του εχθρού μου, ... αντιλήφθηκα ότι .. αν ο Ιησούς δεν είναι μέσα σε μια καρδιά, είναι φυσικό να αισθάνεσαι σκληρότητα ... Το μίσος της πίκρας μου ... μετατράπηκε σε λύπηση αγάπης." Καθώς θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού από το σταυρό, "Πατέρα, συγχώρεσέ τους, επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν" (Λουκά 23:34), ζήτησα από το Θεό να συγχωρήσει τους βασανιστές τους.

Τον Αύγουστο του 1945, οι αλεξιπτωτιστές απελευθέρωσαν τον Ντισέιζερ από το κελί της φυλακής του. Μετά τον πόλεμο, ένας στρατιωτικός ιερέας από το προσωπικο του Στρατηγού Μακάρθρουρ έψαχνε κάτι που θα βοηθούσε στην εξάλειψη του μίσους ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Συνάντησε κάποιον που είχε διαβάσει την μαρτυρία του Ντισέιζερ μετά την απελευθέρωσή του, και σύντομα η ιστορία του εκδόθηκε σαν ένα βιβλιαράκι που ονομαζόταν,"Ήμουν Φυλακισμένος στην Ιαπωνία."

Και εδώ είναι που η ιστορία ξεπερνά σε δραματικότητα το Χόλιγουντ. Ο Πιλότος του Ιαπωνικού Ναυτικού Μιτσούο Φουτσίνται ήταν ο Επικεφαλής της ιστορικής επιδρομής της 7ης Δεκεμβρίου στο Περλ Χάρμπορ. Είχε προτείνει να μη γίνει επιδρομή στην Αμερικανική Βάση, όμως όταν του δόθηκαν οι διαταγές να προχωρήσει με την επιχείρηση, ο Φουτσίντα ηγήθηκε της επίθεσης.

Τελικά είχε στο ιστορικό του περισσότερες από δέκα χιλιάδες ώρες μάχης. Όμως η πιο κοντινή με το θάνατο στιγμή του Φουτσίντα ήταν στο έδαφος της Ιαπωνίας. Ήταν στη Χιροσίμα τη μέρα πριν από το ρίξιμο της ατομικής βόμβας. Γλύτωσε από το θάνατο όταν τον κάλεσαν στα Επιτελικά Γραφεία του Τόκιο.